Γιώργος Λίκος (1920-2000). Ο Γιώργος Λίκος γεννήθηκε στον Πρίγκηπο της Προποντίδας με καταγωγή από τη Σίφνο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύματα στα περιοδικά "Νέα Γράμματα" (1944) και "Το Τετράδιο" (1945). Το 1949 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο "Τέσσερις προσωπίδες του ανέμου". Ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος κατά την οποία εργάστηκε σε πλοία, με τα οποία ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Γης, από τη Γη του Πυρρός ως τη Μέση Ανατολή. Το 1977 επανεμφανίστηκε με την ποιητική συλλογή "Χερρόνησος". Το 1983 κυκλοφόρησε η τρίτη ποιητική δουλειά του με τίτλο "Εικοσιπέντε στάσιμα". Πέθανε στην Αθήνα, όπου ζούσε, την 1η Δεκεμβρίου 2000. Ο Γιώργος Λίκος τοποθετείται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων ποιητών. Φίλος του Ανδρέα Εμπειρίκου, του Νίκου Εγγονόπουλου, του Νίκου Γκάτσου, του Μίλτου Σαχτούρη και του Οδυσσέα Ελύτη, κινείται στον ευρύτερο χώρο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Λίκου, βλ. Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, "Συνομιλία με τον ποιητή Γιώργο Λίκο", περιοδικό "Τομές", τχ. 92, έτος 10, περίοδος Γ΄, 10-12/1984, "Λίκος Γιώργος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 9, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., "Γιώργος Λίκος, σύντομη βιογραφία", περιοδικό "Αντί", τχ. 506, 30.10.1992, Χρήστος Δανιήλ, "Ο ποιητής Γιώργος Λίκος, πλοηγός του έρωτα, της θάλασσας και του ανέμου", εισαγωγή στον τόμο "Γιώργος Λίκος: μια παρουσίαση" (σε επιμ. Χρήστου Δανιήλ), Αθήνα, Εκδόσεις Γαβριηλίδης (σειρά: "Εκ Νέου"), 2005, και Αλέξης Ζήρας, "Λίκος Γιώργος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
