Γιώργος Λίκος

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα ποιητικά του "Άπαντα" θα συναντήσουμε ποιητικές συνθέσεις που εκτείνονται σε 344 στίχους η εκτενέστερη έως ποιήματα των δύο, ακόμη και ενός στίχου. Θα εντοπίσουμε ποιήματα όπου ο αυτοματισμός στη σύνθεση και τη συγγραφή είναι ευδιάκριτος, καθιστώντας έτσι το έργο του μέτοχο της ποιητικής πρωτοπορίας που ο υπερρεαλισμός έφερνε στο ελληνικό ποιητικό τοπίο, έως ποιήματα γραμμένα σε στροφικά συστήματα, στίχους γραμμένους σε μέτρο, λυρικότροπες ποιητικές εκφράσεις και έντονα συμβολικές εικόνες. [...] (Χρήστος Δανιήλ)