Ο Αθανάσιος Γ. Μελισσάρης γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας το 1970 και φοίτησε ως υπότροφος της Ριζαρείου Σχολής. Σπούδασε Θεολογία και Ψυχολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (υπότροφος του Ι.Κ.Υ.) και έλαβε και τα δυο πτυχία του με βαθμό «Άριστα». Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Βοστώνη της Αμερικής, με πλήρη υποτροφία (την ιδιαίτερα τιμητική υποτροφία του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» και της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος) στο χώρο της Ποιμαντικής Θεολογίας και Ψυχολογίας και ειδικότερα στη Συμβουλευτική Γάμου και Οικογένειας, στην Συμβουλευτική Ψυχολογία, στην Αναλυτική Ψυχολογία και στην Ψυχολογία της Θρησκείας. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ποιμαντική Θεολογία (HC/HC) και το 1997 ολοκλήρωσε το πρώτο διδακτορικό του στην Ποιμαντική Ψυχολογία, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Ασκήθηκε στην Ψυχανάλυση και την Ψυχοθεραπεία.
Απέκτησε δεύτερο διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι κάτοχος Άδειας ασκήσεως επαγγέλματος «Ψυχολόγου για όλη την επικράτεια». Δίδαξε ως Θεολόγος στο Ελληνικό Σχολείο τής Κοινότητας των «Παμ. Ταξιαρχών» Watertown τής Βοστώνης.
Διετέλεσε Research Fellow στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, δίδαξε ως Guest Lecturer στη Θεολογική Σχολή και ως Lecturer στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, Γραμματεύς στην Ι. Μητρόπολη Σύρου, Επιστημονικός Συνεργάτης και Επίκουρος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής στην Αστυνομική Ακαδημία Σχολή Αξιωματικών, στην Πυροσβεστική Ακαδημία Σχολή Αξιωματικών, στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, ως Επισκέπτης Καθηγητής στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας, στην Ιερατική Σχολή της Υπαπαντής, στη Λαύρα του Αγίου Σεργίου και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Κατά τα έτη 1999-2001 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Έχει τιμηθεί από το Δήμο Αθηναίων και το Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» με ειδικό δίπλωμα «λόγω αρετής, φιλομάθειας και εξαιρετικής επιδόσεως». Η διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης εκδόθηκε με ειδική χορηγία από το Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» και με πρόλογο του Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών.
Είναι μέλος του Συνδέσμου Αμερικανών Ψυχολόγων, συγγραφέας ελληνικών και ξενόγλωσσων άρθρων και μελετών σε θέματα σχετικά με τη θρησκευτικότητα, τον πολιτισμό και την προσωπικότητα. Το 2014 χειροτονήθηκε στο βαθμό του Διακόνου και του Πρεσβυτέρου και το 2019 του απονεμήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου.
Είναι πατέρας της Γεωργίας και της Νομικής.
Μεταξύ των έργων του είναι και τα βιβλία: «Νουθεσίες Γέροντος» (1989), «Νουθεσίας Ρήματα» (1992), «Repentance according to St. John Chrysostom» (1993), «Παΐσιος: Ορθοδοξίας άνθος εύοσμον» (1997), «Παϊσίου ρήματα ζωής» (1997), «Ο θάνατος ως Ανάσταση» (1998), «Personhood Re-examined: Current perspectives from Orthodox Anthropology and Archetypal Psychology» (2002), «Η αγάπη: υπέρβαση του θανάτου» (2002), «Η ανθρωπολογική αξία της νυχθημέρου ακολουθίας. Ποιμαντική και Ψυχολογική προσέγγιση» (2004), «Dreams and Self-knowledge» (2004).
Το ερευνητικό και επιστημονικό ενδιαφέρον του (δημοσιευμένες μελέτες και άρθρα) επικεντρώνεται στη Ποιμαντική μέριμνα και Συμβουλευτική, τη σύζευξη μεταξύ Θεολογίας και Ψυχολογίας για την αντιμετώπιση γεγονότων και καταστάσεων, προβλημάτων και κρίσεων της καθημερινότητας του ανθρώπου, όπως της σωματικότητας, της μοναξιάς, του Alzheimer, του αυτισμού, της απελπισίας, της ενσυναίσθησης στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία και την εξομολόγηση, του αλκοολισμού, της αυτοκτονίας, της ανθρωπολογίας, του έρωτα, της υγείας, της Βιοϊατρικής, της ετερότητας, της ψυχανάλυσης, της πολιτικής κ.α.
Ζει και εργάζεται ιδιωτικά ως Συμβουλευτικός Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, αντιμετωπίζοντας τα αδιέξοδα του ανθρωπίνου προσώπου στους ψυχαναγκασμούς του, την καταθλιπτική διάθεση, τις φοβίες, το πένθος, το άγχος, την ανασφάλεια, τον πανικό, τις εμμονές, τις εξαρτήσεις, τη βουλιμία, την ανορεξία, τις δυσκολίες στην σεξουαλικότητα και την χαμηλή αυτοεκτίμηση.
