Λάππας, Τάκης Τάκης Λάππας (1904-1995). Ο Τάκης Λάππας γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στράφηκε από νωρίς στη λογοτεχνία και την ιστορική μελέτη. Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1931, με δημοσιεύσεις ταξιδιωτικών κειμένων στο περιοδικό "Εκδρομικά" και την εφημερίδα "Βραδυνή". Εξέδωσε ιστορικές μελέτες και βιογραφίες, πεζογραφήματα, ταξιδιωτικά κείμενα, θεατρικά έργα, ενώ μεγάλο σε όγκο είναι και το δημοσιευμένο στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο έργο του. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1946, για το βιβλίο του Θανάσης Διάκος), το βραβείο του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη (1981, για το σύνολο των ιστορικών βιογραφιών του), το πρώτο βραβείο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών (1944 για το έργο του Οι Ρουμελιώτες στην Επανάσταση), το βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1967 για το μυθιστόρημα Δοξασμένη Έξοδος) και άλλες διακρίσεις. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Λάππα βλ. Σταμέλος Δημήτρης, "Λάππας Τάκης", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., "Λάππας Τάκης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).