Ο Νότης Γέροντας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Ιουλίου 1953. Για ένα μικρό διάστημα των παιδικών του χρόνων έζησε εκεί. Αργότερα η οικογένειά του συνέχισε τη ζωή της στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Δημοτικό σχολείο Κυψέλης και το Γυμνάσιο στην Λεόντιο σχολή Πατησίων. Το 1971 εισήλθε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ' όπου και παραιτήθηκε το 1974, ένα μήνα πριν ορκιστεί ως μάχιμος του Πολεμικού Ναυτικού. Ακολούθησε αλλαγή πλεύσης στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου έκανε υπερατλαντικά ταξίδια για μια 15ετία περίπου. Αγαπούσε τη Λογοτεχνία και λάτρευε την Ποίηση. Από τα μικράτα του απομονωνόταν διαβάζοντας, μικρό παιδί ακόμα έγραψε το πρώτο του ποίημα. Έκρυβε τα βιβλία του στις ντουλάπες, είχε δείξει ποιήματά του σε λίγους αγαπημένους του ανθρώπους, και μόνο σε έναν ποιητή, το φίλο των τελευταίων ετών, Γιώργο Καραβασίλη. Απέρριπτε την προοπτική των εκδόσεων και τη μετέθετε "μετά θάνατον". Αυτό αποτυπώνεται στο ποίημα " Το σώμα μου" με τον τελευταίο στίχο: "Και το ποιητικό σώμα ατσαλάκωτο στέκεται στην ντουλάπα ανενδοίαστο" ("Οι Ιστορίες της κας Καρδίας", Ηριδανός,2011). Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, τοποθέτησε τα βιβλία του σε βιβλιοθήκες, πήρε απόφαση να εκδώσει και έγραψε εντατικά από Μάρτιο έως Σεπτέμβριο 2007 τις " Ωδές" ("Στον ύπνο του ποιητή", Ηριδανός, 2008). Άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο σε ποιήματα και πεζά. Ήταν ψυχή ελεύθερη, ασυμβίβαστη, ερωτική, αγέρωχη και συνάμα ευαίσθητη. "Ουσιαστικά" αναρχικός και ένας από τους "καταραμένους" όπως αυτοχαρακτηριζόταν, έζησε στο τρίπτυχο "έρωτας-ποίηση-αλκοόλ" ("Είμαι η θάλασσα, όποιος θέλει με παίρνει", -πεζά- Ηριδανός, 2010). Έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007 από ανακοπή καρδιάς.
Γέροντας, Νότης, 1953-2007
Ο Νότης Γέροντας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Ιουλίου 1953. Για ένα μικρό διάστημα των παιδικών του χρόνων έζησε εκεί. Αργότερα η οικογένειά του συνέχισε τη ζωή της στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Δημοτικό σχολείο Κυψέλης και το Γυμνάσιο στην Λεόντιο σχολή Πατησίων. Το 1971 εισήλθε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ' όπου και παραιτήθηκε το 1974, ένα μήνα πριν ορκιστεί ως μάχιμος του Πολεμικού Ναυτικού. Ακολούθησε αλλαγή πλεύσης στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου έκανε υπερατλαντικά ταξίδια για μια 15ετία περίπου. Αγαπούσε τη Λογοτεχνία και λάτρευε την Ποίηση. Από τα μικράτα του απομονωνόταν διαβάζοντας, μικρό παιδί ακόμα έγραψε το πρώτο του ποίημα. Έκρυβε τα βιβλία του στις ντουλάπες, είχε δείξει ποιήματά του σε λίγους αγαπημένους του ανθρώπους, και μόνο σε έναν ποιητή, το φίλο των τελευταίων ετών, Γιώργο Καραβασίλη. Απέρριπτε την προοπτική των εκδόσεων και τη μετέθετε "μετά θάνατον". Αυτό αποτυπώνεται στο ποίημα " Το σώμα μου" με τον τελευταίο στίχο: "Και το ποιητικό σώμα ατσαλάκωτο στέκεται στην ντουλάπα ανενδοίαστο" ("Οι Ιστορίες της κας Καρδίας", Ηριδανός,2011). Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, τοποθέτησε τα βιβλία του σε βιβλιοθήκες, πήρε απόφαση να εκδώσει και έγραψε εντατικά από Μάρτιο έως Σεπτέμβριο 2007 τις " Ωδές" ("Στον ύπνο του ποιητή", Ηριδανός, 2008). Άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο σε ποιήματα και πεζά. Ήταν ψυχή ελεύθερη, ασυμβίβαστη, ερωτική, αγέρωχη και συνάμα ευαίσθητη. "Ουσιαστικά" αναρχικός και ένας από τους "καταραμένους" όπως αυτοχαρακτηριζόταν, έζησε στο τρίπτυχο "έρωτας-ποίηση-αλκοόλ" ("Είμαι η θάλασσα, όποιος θέλει με παίρνει", -πεζά- Ηριδανός, 2010). Έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007 από ανακοπή καρδιάς.
Ο Νότης Γέροντας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Ιουλίου 1953. Για ένα μικρό διάστημα των παιδικών του χρόνων έζησε εκεί. Αργότερα η οικογένειά του συνέχισε τη ζωή της στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Δημοτικό σχολείο Κυψέλης και το Γυμνάσιο στην Λεόντιο σχολή Πατησίων. Το 1971 εισήλθε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ' όπου και παραιτήθηκε το 1974, ένα μήνα πριν ορκιστεί ως μάχιμος του Πολεμικού Ναυτικού. Ακολούθησε αλλαγή πλεύσης στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου έκανε υπερατλαντικά ταξίδια για μια 15ετία περίπου. Αγαπούσε τη Λογοτεχνία και λάτρευε την Ποίηση. Από τα μικράτα του απομονωνόταν διαβάζοντας, μικρό παιδί ακόμα έγραψε το πρώτο του ποίημα. Έκρυβε τα βιβλία του στις ντουλάπες, είχε δείξει ποιήματά του σε λίγους αγαπημένους του ανθρώπους, και μόνο σε έναν ποιητή, το φίλο των τελευταίων ετών, Γιώργο Καραβασίλη. Απέρριπτε την προοπτική των εκδόσεων και τη μετέθετε "μετά θάνατον". Αυτό αποτυπώνεται στο ποίημα " Το σώμα μου" με τον τελευταίο στίχο: "Και το ποιητικό σώμα ατσαλάκωτο στέκεται στην ντουλάπα ανενδοίαστο" ("Οι Ιστορίες της κας Καρδίας", Ηριδανός,2011). Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, τοποθέτησε τα βιβλία του σε βιβλιοθήκες, πήρε απόφαση να εκδώσει και έγραψε εντατικά από Μάρτιο έως Σεπτέμβριο 2007 τις " Ωδές" ("Στον ύπνο του ποιητή", Ηριδανός, 2008). Άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο σε ποιήματα και πεζά. Ήταν ψυχή ελεύθερη, ασυμβίβαστη, ερωτική, αγέρωχη και συνάμα ευαίσθητη. "Ουσιαστικά" αναρχικός και ένας από τους "καταραμένους" όπως αυτοχαρακτηριζόταν, έζησε στο τρίπτυχο "έρωτας-ποίηση-αλκοόλ" ("Είμαι η θάλασσα, όποιος θέλει με παίρνει", -πεζά- Ηριδανός, 2010). Έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007 από ανακοπή καρδιάς.
