Παΐζης, Χρήστος Ο Χρήστος Παΐζης (1956-2015) γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνα­νίας. Σπούδασε φιλοσο­φία και φιλολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Αθηνών και στα ίδια Πανεπιστήμια έκανε μετα­πτυ­χιακές σπουδές στη φιλοσοφία. Από το 2002 ήταν Διδάκτωρ Φιλοσο­φίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας) και το θέμα της διατριβής του αφορούσε στη φιλοσοφία του Martin Heidegger(«Φιλοσοφία, τέλος της Φιλοσοφίας και Σκέψη στο έργο του Martin Heidegger»). Είχε εργαστεί ως φιλόλογος σε μεγάλα φροντιστήρια των Αθηνών («Φάσμα», «Ορόσημο», «Μαντάς», «Γνώση», κ.ά.), σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Ελληνο-γερμανική Αγωγή) και σε πρότυπα σχολεία (Βαρβάκειος). Είχε εκδώσει πολλά βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου σχετικά με τη διδασκαλία της έκθεσης, της Ιστορίας και της λογοτεχνίας και είχε, επίσης, συνεργαστεί με φροντιστηριακούς οργανισμούς που προετοίμαζαν υποψηφίους για τους διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. (Alexander). Πολλά άρθρα του με φιλοσοφικό, φιλολογικό και ιστορικό περιεχόμενο δημοσιεύθηκαν σε έγκριτα περιοδικά (Λεβιάθαν, Νέα Κοινωνιολογία, Ελληνική Αγωγή κ.ά.). Έγραψε μονογραφίες για τον Heidegger, τον Lucàcs, τον Wittgenstein, τον Pascal, τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Σινόπουλο, τον Παπατσώνη και τον Μαλακάση. Το 2003 έλαβε τον τιμητικό τίτλο του Καθηγητή Affiliate στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Alpine Ζυρίχης στην Αρχαία Ελληνική Λογοτεχνία. Επίσης, είχε κάνει μεταφράσεις από γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και είχε αναλάβει την επιμέλεια πολλών συγγραμμάτων.
Με την αστρολογία ασχολήθηκε διεξοδικά πάνω από 20 χρόνια. Είχε δημοσιεύσει πάνω από 2500 άρθρα στο διαδίκτυο και στα περιοδικά «Αστρολόγος», «Ελληνική Αγωγή», «Ζωή και Ζώδια». Στον «Αστρολόγο» είχε μόνιμες στήλες (Πολιτική, Εσωτερική και Ωριαία Αστρολογία). Έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία αστρολογίας και μεταφυσικής και δίδαξε αστρολογία και φιλοσοφία επί σειρά ετών στην αίθουσα ΑΛΣ.

Λόγω του αιφνιδίου θανάτου του (2015), την έκδοση και την επανέκδοση των βιβλίων του έχει αναλάβει η ανιψιά του Ευγενία Ακακίου, στην οποία ανήκουν και τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραμμάτων του θείου της.

(Πηγή: "Εκδόσεις Λεξίτυπον", 2022)