H Ίνγκριντ Μπετανκούρ γεννήθηκε το 1961 και έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια μεταξύ Κολομβίας και Γαλλίας. Από μικρή άκουγε τους φίλους των γονιών της να συζητάνε για το μέλλον της Κολομβίας. Αυτοί οι φίλοι, που ονομάζονται Πάμπλο Νερούδα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ή Φερνάντο Μποτέρο, θα εμφυσήσουν την αγάπη για την πατρίδα στο κοριτσάκι που κρύβεται πίσω από το πιάνο για να τους ακούει ως αργά τη νύχτα... Εκλεγμένη πρώτα στην κολομβιανή Βουλή και κατόπιν στη Γερουσία (πρώτη και τις δύο φορές σε ψήφους), έβαλε στη συνέχεια υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές της 26.5.2002. Στις 23 Φεβρουαρίου, όμως, του ίδιου έτους συνελήφθη όμηρος της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης FARC και παρέμεινε όμηρος, παρά τη διεθνή κινητοποίηση πολιτικών προσωπικοτήτων καθώς και των δύο παιδιών της, Μελανί και Λορέντσο, για την απελευθέρωσή της, μέχρι τις 2 Ιουλίου του 2008, οπότε και απελευθερώθηκε μετά από αναίμακτη επιχείρηση του Κολομβιανού Στρατού.
Betancourt, Ingrid
H Ίνγκριντ Μπετανκούρ γεννήθηκε το 1961 και έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια μεταξύ Κολομβίας και Γαλλίας. Από μικρή άκουγε τους φίλους των γονιών της να συζητάνε για το μέλλον της Κολομβίας. Αυτοί οι φίλοι, που ονομάζονται Πάμπλο Νερούδα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ή Φερνάντο Μποτέρο, θα εμφυσήσουν την αγάπη για την πατρίδα στο κοριτσάκι που κρύβεται πίσω από το πιάνο για να τους ακούει ως αργά τη νύχτα... Εκλεγμένη πρώτα στην κολομβιανή Βουλή και κατόπιν στη Γερουσία (πρώτη και τις δύο φορές σε ψήφους), έβαλε στη συνέχεια υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές της 26.5.2002. Στις 23 Φεβρουαρίου, όμως, του ίδιου έτους συνελήφθη όμηρος της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης FARC και παρέμεινε όμηρος, παρά τη διεθνή κινητοποίηση πολιτικών προσωπικοτήτων καθώς και των δύο παιδιών της, Μελανί και Λορέντσο, για την απελευθέρωσή της, μέχρι τις 2 Ιουλίου του 2008, οπότε και απελευθερώθηκε μετά από αναίμακτη επιχείρηση του Κολομβιανού Στρατού.
H Ίνγκριντ Μπετανκούρ γεννήθηκε το 1961 και έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια μεταξύ Κολομβίας και Γαλλίας. Από μικρή άκουγε τους φίλους των γονιών της να συζητάνε για το μέλλον της Κολομβίας. Αυτοί οι φίλοι, που ονομάζονται Πάμπλο Νερούδα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ή Φερνάντο Μποτέρο, θα εμφυσήσουν την αγάπη για την πατρίδα στο κοριτσάκι που κρύβεται πίσω από το πιάνο για να τους ακούει ως αργά τη νύχτα... Εκλεγμένη πρώτα στην κολομβιανή Βουλή και κατόπιν στη Γερουσία (πρώτη και τις δύο φορές σε ψήφους), έβαλε στη συνέχεια υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές της 26.5.2002. Στις 23 Φεβρουαρίου, όμως, του ίδιου έτους συνελήφθη όμηρος της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης FARC και παρέμεινε όμηρος, παρά τη διεθνή κινητοποίηση πολιτικών προσωπικοτήτων καθώς και των δύο παιδιών της, Μελανί και Λορέντσο, για την απελευθέρωσή της, μέχρι τις 2 Ιουλίου του 2008, οπότε και απελευθερώθηκε μετά από αναίμακτη επιχείρηση του Κολομβιανού Στρατού.
