Giammancheri, Salvatore S.G. (Siu), αρχικά που μπορεί να σημαίνουν "άχρηστος άνθρωπος" ή "super υπέρ ultra" ή "ινδιάνος μετροπολιτάνο" ή "χαιρετίσματα".
    Παιδί του '68, ασυμβίβαστο, ερωτεύεται μια ελληνίδα, έπειτα λατρεύει την Eλλάδα και τους έλληνες απογόνους τής Αρχαίας Ελλάδας, τους δασκάλους "του ζην στη γη τη διαλεγμένη από τους Θεούς".
    Εδώ και 30 χρόνια έχει μεταφράσει στο ιταλικά τα "Άπαντα" του Τ. Λειβαδίτη, "Το Φως που Καίει" του Κ. Βάρναλη, "Τα Ποιήματα 1941-1971" του Μ. Αναγνωστάκη και τελειώνει τα "Άπαντα" του Ν. Καρούζου. Είναι υπό έκδοση η 5η συλλογή ποιημάτων του με τίτλο "Ατοπία" και ένα ερωτικό με τίτλο "Beddra".