Ο Βασίλης Παπαγεωργίου (Θεσσαλονίκη 1955) είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Από το 1975 ζει στη Σουηδία. Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά βιβλία των W. G. Sebald, Willy Kyrklund. (Βίλλυ Σύρκλουντ), Eva Runefelt, Magnus William-Olsson (Μάγκνους Βίλλιαμ-Ούλσσον), Tomas Tranströmer (Τούμας Τράνστρεμερ, το σύνολο των ποιημάτων, υποψήφιο για το Κρατικό βραβείο μετάφρασης 2002 και Τζον Άσμπερυ. Στα Σουηδικά έχει μεταφράσει (μαζί με συνεργάτες) βιβλία του Οδυσσέα Ελύτη, του Τζον Άσμπερυ, του Θανάση Βαλτινού,του Kenneth Koch (Κέννεθ Κοκ), του W. G. Sebald, όλα τα ποιήματα και τα αποσπάσματα της Σαπφούς (σχολιασμένη έκδοση) και μια σχολιασμένη συλλογή με ανέκδοτα ποιήματα και πεζά του Κωνσταντίνου Καβάφη. Δοκίμια, κριτικές βιβλίων και λογοτεχνικά κείμενά του υπάρχουν σε Ελληνικά, Σουηδικά και Βρετανικά περιοδικά. Είναι docent συγκριτικής λογοτεχνίας και καθηγητής δημιουργικής γραφής, τομέας που ανέπτυξε, στο πανεπιστήμιο Λινναίος στη Νότια Σουηδία. Η διδακτορική του εργασία Euripides’ Medea and Cosmetics είναι μια μεταστρουκτουραλιστική ανάλυση της τραγωδίας, στην οποία ο Ευριπίδης με τη βοήθεια της ριζικής διαφορετικότητας της Μήδειας, ασκεί κριτική κατά του ελληνικού λόγου. Η μονογραφία του για την ποιητική συλλογή Απαλό σκοτάδι της Eva Runeflet, Panta rei i Mjuka mörkret, και η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο, Here, and Here: Essays on Affirmation and Tragic Awareness, είναι μια σειρά από κριτικές αναλύσεις που προσπαθούν να εντοπίσουν τη χρήση ενός λόγου που υπερβαίνει την αυταρχικότητα του λόγου εν μέσω μιας καταφατικής και τραγικά ενήμερης ανοιχτότητας. Στις τελευταίες του θεωρητικές και λογοτεχνικές δημοσιεύσεις ο Παπαγεωργίου μελετά πώς συγκεκριμένα κείμενα μετατρέπουν τη μελαγχολία (την οποία γεννά η παράλυση του λόγου) σε ευφορία (την οποία δημιουργεί ένας λόγος χωρίς την αυταρχικότητα του λόγου), και το αντίστροφο.
Από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Δημήτρης Δημητριάδης: Χώρα, σώματα, λέξεις (2020), Μοναχική ανθοφορία (2020), Ωραίες ψυχές (2019), Θανάσης Βαλτινός: Ήλοι, ελιές, λέξεις, ήλιος (2017), Κλαίρη Μιτσοτάκη: Μας παίρνει ο αέρας (2017), Αυπνία (2017), Στιγμές θέρους (2016), Ευφορία (2014).
(Πηγή: "Εκδόσεις Σαιξπηρικόν", 2023)
