Ο θεωρητικός φυσικός Abdus Salam (1926-1996) γεννήθηκε στην πόλη Jhang του Πακιστάν. Σπούδασε φυσική στο Κυβερνητικό Κολέγιο του Jhang και της Λαχόρης και συνέχισε τις σπουδές του στη φυσική και στα μαθηματικά στο St. John's College του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, όπου υπέβαλε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική το 1952. Στη συνέχεια δίδαξε φυσική και μαθηματικά στo Πακιστάν και αργότερα, ως καθηγητής, στα πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Κέμπριτζ, στο Κολέγιο St. John's του οποίου υπήρξε ισόβιος εταιρος (Fellow). Ήταν, επίσης, ιδρυτής και διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής στην Τεργέστη της Ιταλίας, μεταξύ 1964-1993, και μέλος του Institute of Advanced Study του Πανεπιστημίου του Πρίνστον. Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, από κοινού με τους Sheldon Lee Glashow και Steven Weinberg, για την εργασία του πάνω στην ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων της φυσικής -ο πρώτος μουσουλμάνος και ο πρώτος και μόνος, μέχρι στιγμής, Πακιστανός που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Abdus Salam εργάστηκε, επίσης, ενεργά για τη διεθνή επιστημονική συνεργασία, τη συνεννόηση και την ειρήνη. Υπήρξε επιστημονικός γραμματέας του Διεθνούς Συνεδρίου του ΟΗΕ στη Γενεύη, το 1955, για τις ειρηνικές χρήσεις της ατομικής ενέργειας και επίτιμο μέλος, ταυτόχρονα, των Ακαδημιών Επιστημών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Συνεργάστηκε πολλές φορές με τον ΟΗΕ ως πρόεδρος επιτροπών επιστημονικής συνεργασίας, στις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80.
Salam, Abdus, 1926-1996
Ο θεωρητικός φυσικός Abdus Salam (1926-1996) γεννήθηκε στην πόλη Jhang του Πακιστάν. Σπούδασε φυσική στο Κυβερνητικό Κολέγιο του Jhang και της Λαχόρης και συνέχισε τις σπουδές του στη φυσική και στα μαθηματικά στο St. John's College του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, όπου υπέβαλε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική το 1952. Στη συνέχεια δίδαξε φυσική και μαθηματικά στo Πακιστάν και αργότερα, ως καθηγητής, στα πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Κέμπριτζ, στο Κολέγιο St. John's του οποίου υπήρξε ισόβιος εταιρος (Fellow). Ήταν, επίσης, ιδρυτής και διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής στην Τεργέστη της Ιταλίας, μεταξύ 1964-1993, και μέλος του Institute of Advanced Study του Πανεπιστημίου του Πρίνστον. Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, από κοινού με τους Sheldon Lee Glashow και Steven Weinberg, για την εργασία του πάνω στην ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων της φυσικής -ο πρώτος μουσουλμάνος και ο πρώτος και μόνος, μέχρι στιγμής, Πακιστανός που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Abdus Salam εργάστηκε, επίσης, ενεργά για τη διεθνή επιστημονική συνεργασία, τη συνεννόηση και την ειρήνη. Υπήρξε επιστημονικός γραμματέας του Διεθνούς Συνεδρίου του ΟΗΕ στη Γενεύη, το 1955, για τις ειρηνικές χρήσεις της ατομικής ενέργειας και επίτιμο μέλος, ταυτόχρονα, των Ακαδημιών Επιστημών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Συνεργάστηκε πολλές φορές με τον ΟΗΕ ως πρόεδρος επιτροπών επιστημονικής συνεργασίας, στις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80.
Ο θεωρητικός φυσικός Abdus Salam (1926-1996) γεννήθηκε στην πόλη Jhang του Πακιστάν. Σπούδασε φυσική στο Κυβερνητικό Κολέγιο του Jhang και της Λαχόρης και συνέχισε τις σπουδές του στη φυσική και στα μαθηματικά στο St. John's College του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, όπου υπέβαλε το διδακτορικό του στη θεωρητική φυσική το 1952. Στη συνέχεια δίδαξε φυσική και μαθηματικά στo Πακιστάν και αργότερα, ως καθηγητής, στα πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Κέμπριτζ, στο Κολέγιο St. John's του οποίου υπήρξε ισόβιος εταιρος (Fellow). Ήταν, επίσης, ιδρυτής και διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής στην Τεργέστη της Ιταλίας, μεταξύ 1964-1993, και μέλος του Institute of Advanced Study του Πανεπιστημίου του Πρίνστον. Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, από κοινού με τους Sheldon Lee Glashow και Steven Weinberg, για την εργασία του πάνω στην ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων της φυσικής -ο πρώτος μουσουλμάνος και ο πρώτος και μόνος, μέχρι στιγμής, Πακιστανός που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Abdus Salam εργάστηκε, επίσης, ενεργά για τη διεθνή επιστημονική συνεργασία, τη συνεννόηση και την ειρήνη. Υπήρξε επιστημονικός γραμματέας του Διεθνούς Συνεδρίου του ΟΗΕ στη Γενεύη, το 1955, για τις ειρηνικές χρήσεις της ατομικής ενέργειας και επίτιμο μέλος, ταυτόχρονα, των Ακαδημιών Επιστημών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Συνεργάστηκε πολλές φορές με τον ΟΗΕ ως πρόεδρος επιτροπών επιστημονικής συνεργασίας, στις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80.
