Γεννήθηκα στην Αθήνα τη δεκαετία του ’60 και πέρασα τα πρώτα 4 χρόνια της ζωής µου στην Άνδρο, όπου οι γονείς µου είχαν τότε µια κλινική. Ήµουν τεσσάρων όταν φύγαµε από την Άνδρο και εγκατασταθήκαµε πια στο Παγκράτι. Περίπου τότε άρχισε να µου µιλάει η µάνα µου «εγγλέζικα» γιατί ήταν γεννηµένη και µεγαλωµένη στην Αµερική. Στην πρώτη τάξη ήρθε κι ένα πιάνο στο σπίτι γιατί ο πατέρας µου λάτρευε την κλασική µουσική.Το σχολείο στο Παγκράτι µε έκανε ευτυχισµένη. Τότε µάλλον έγραψα το πρώτο κείµενο για το οποίο άκουσα διθυραµβικά σχόλια από τη δασκάλα µου. Ήταν µια έκθεση για τα Χριστούγεννα. Αντί για δέντρο, δώρα και γλυκά, έγραψα πως ήµουν παρούσα τη νύχτα της γέννησης. Μου είπε πως αυτή η έκθεση θα πήγαινε στο αρχείο του σχολείου. Τα περισσότερα χρόνια της σχολικής µου ζωής ωστόσο, τα πέρασα στην ιστορική Χιλλ, στην Πλάκα.
Τελειώνοντας το σχολείο έφυγα για το Βερολίνο µε το τείχος του και επιστρέφοντας πια µετά από τέσσερα χρόνια, άρχισα σπουδές στη Γερµανική Φιλολογία στην Αθήνα. Η ειδίκευσή µου ήταν λογοτεχνική µετάφραση. Εκτός από τα Γαλλικά που είχαν υπάρξει η τρίτη ξένη γλώσσα, άρχισα να µαθαίνω και Σέρβικα σε µία εποχή που η χώρα βοµβαρδιζόταν από αυτούς που κόπτονται για το διεθνές δίκαιο.
Κι όλα τα χρόνια έγραφα, έγραφα, έγραφα και πάντα τα καταχώνιαζα κάπου. Νιώθω πολύ ευτυχισµένη που µπορώ επιτέλους να πραγµατοποιήσω το όνειρο να µοιραστώ κάτι απ’ αυτά που γράφω.
