Ο Νίκος Μούστος γεννήθηκε το 1919 στο Λαμπερό Καρδίτσας από γονείς φτωχούς που είχαν να αναθρέψουν συνολικά έξι παιδιά, τρία κορίτσια και τρία αγόρια. Το 1932 τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Το 1938 το εξατάξιο Γυμνάσιο Καρδίτσας και το 1940 την Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας. Τον Οκτώβριο του 1940, μια εβδομάδα προτού αρχίσει ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος στα σύνορα με την Αλβανία ανέλαβε υπηρεσία δασκάλου στη Μηλιώνα, μικρό χωριουδάκι που ανήκε στην Κοινότητα Λαιμού στην Πρέσπα, Νομού Φλώρινας, κοντά στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία. Αρχές Ιανουαρίου του 1941 στρατεύθηκε και υπηρέτησε ως στρατιώτης μέχρι τον Απρίλιο του 1941 που επιτέθηκαν οι Γερμανοί και άρχισε η Κατοχή. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εργάστηκε σαν στέλεχος στο Νομό Καρδίτσας. Από το μεταδεκεμβριανό Κράτος της δεξιάς διώχθηκε με σύλληψη, κακοποίηση, φυλάκιση και εξορία στον Αη-Στράτη. Μετά την εξορία, Ιανουάριο του 1948, επανήλθε στην υπηρεσία του δασκάλου. Στη διετία 1951-1953, κατόπιν εξετάσεων, φοίτησε στο Τμήμα μετεκπαίδευσης δασκάλων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε σχετικό πτυχίο με άριστα. Με εξετάσεις πέτυχε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών και πραγματοποίησε Παιδαγωγικές και Ψυχολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Γενεύης της Ελβετίας κατά το διάστημα 1954-1957. Πήρε πτυχίο από τη Σχολή των Επιστημών της Αγωγής (Licence es Science de l’ education).Με άδεια του Ι.Κ.Υ. πήγε στο Παρίσι, όπου επί ένα εξάμηνο παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης των Παρισίων και Σχολεία Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης στη Γαλλόφωνη περιοχή της Ευρώπης (Ελβετία, Γαλλία, Βέλγιο).
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα διορίστηκε καθηγητής Παιδαγωγικών και υπηρέτησε ως υποδιευθυντής και γενικός διευθυντής στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες Λαμίας, Θεσσαλονίκης και Λάρισας, όπου η Δικτατορία τον μετέθεσε δυσμενώς το 1968 από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και στη Σχολή Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης. Δίδαξε με ανάθεση διδασκαλίας επί δέκα έτη παιδαγωγικά και Ψυχολογία, Γενική και Αθλητική, στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής, Παράρτημα Θεσσαλονίκης από το 1971-1981.
Δίδαξε επίσης με ανάθεση διδασκαλίας στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης, απ' όπου μετά τριετή μεταγυμνασιακή φοίτηση οι σπουδαστές έπαιρναν πτυχίο ιερέα και δασκάλου και διορίζονταν σε χωριά των παραμεθορίων περιοχών με τη διπλή ιδιότητα και διπλό μισθό, του Ιερέα και του δασκάλου. Δημοσίευσε παιδαγωγικά και ψυχολογικά άρθρα σε περιοδικά και εξέδωκε πολυγραφημένα βιβλία - σημειώσεις για τους σπουδαστές, όπως:
1. Γενική Παιδαγωγική.
2. Σύγχρονα Παιδαγωγικά συστήματα.
3. Ψυχολογία του Παιδιού.
4. Ιστορία Φιλοσοφίας.
5. Διδακτική των απασχολήσεων του Νηπιαγωγείου.
6. Σημειώσεις Αθλητικής Ψυχολογίας για τους σπουδαστές της Γυμναστικής Ακαδημίας.
Συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του γενικού διευθυντού Π. Ακαδημίας το 1976.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Προτύπου Γυμναστικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, της Λέσχης των Θεσσαλών «Ρήγας Φεραίος» Θεσσαλονίκης και του Συλλόγου Καρδιτσιωτών «ο Καραϊσκάκης» Θεσσαλονίκης. Ο Πανθεσσαλικός Σύλλογος «Λέσχη των Θεσσαλών» σε ετήσια τακτική Γεν. Συνέλευση τον ανεκήρυξε Επίτιμο Πρόεδρο. Βοήθησε πολύ στη σύνταξη, την έκδοση και την κυκλοφορία των εφημερίδων Φωνή των Θεσσαλών της Λέσχης των Θεσσαλών και Πνοή της Καρδίτσας του Συλλόγου των Καρδιτσιωτών Θεσσαλονίκης. Και στις δυο έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα. Νυμφεύθηκε με τη μαθηματικό Ευρυδίκη Μασσαλά κι απέκτησαν δυο θυγατέρες, μια μαθηματικό με μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική και μια γιατρό, την Ελένη και τη Γιάννα.
Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 23 Οκτωβρίου 1998.
