Γνωστή στους επιστημονικούς λαογραφικούς κύκλους για την υποδειγματική της λαογραφική εργασία, η Καλλιόπη Β. Μουσαίου γεννήθηκε στη Μάκρη της Μικράς Ασίας (Λυκία) το 1904. Πατέρας της ο Βασίλειος Μ. Μουσαίος, γιατρός που διέπρεψε στη διαγνωστική και θεραπευτική της ελονοσίας και παππούς της ο Μιχαήλ Μουσαίος δάσκαλος και λόγιος πνευματικός ηγέτης της Λυκίας. Απόφοιτος της εμπορικής σχολής του Παρθεναγωγείου Σμύρνης, εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στην Αθήνα το 1920. Φύση ανεξάρτητη, εργατική και φιλοπρόοδη, θέλησε να εργασθεί αμέσως και προσλήφθηκε στη μοναδική τότε μεγάλη κινηματογραφική επιχείρηση Σινέ - Οριάν και έγινε γρήγορα ο κεντρικός της Ταμίας. Αργότερα είχε την ίδια εμπιστευτική θέση στην Ελληνική Κινηματογραφική Ένωση, διάδοχο της Σινέ - Οριάν. Το 1937 παντρεύτηκε τον γιατρό Βασίλειο Μπουγιούκο. Από μικρή έδειχνε ιδιαίτερη στοργή και ενδιαφέρον για τα λαογραφικά χειρόγραφα του παππού της. Η γνωριμία της με τη Μέλπω Μερλιέ, την εμπνευσμένη ιδρύτρια του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, αναθέρμανε το ενδιαφέρον της για τη Λαογραφία. Όταν έχασε τον άνδρα της το 1948 προσελήφθη στο Γαλλικό Ινστιτούτο που διηύθυνε ο μεγάλος φιλέλληνας Οκτάβ Μερλιέ. Τότε αποφάσισε να συνεχίσει το ημιτελές έργο του παππού της Μιχαήλ Μουσαίου. Με ακάματη δραστηριότητα και επιμονή διέτρεχε τους συνοικισμούς όπου είχαν εγκατασταθεί οικογένειες Μακρηνών και Λιβισιανών της Μικράς Ασίας, επισημαίνοντας εκείνους ή εκείνες που διατήρησαν αδιάβρωτο το Λιβισιανό ιδίωμα και ανάλλαγη τη νοοτροπία, μα και τα ήθη και τα έθιμα της μακρινής τους πατρίδας. Με την ενθάρρυνση της Μέλπως Μερλιέ και την καθοδήγηση του διακεκριμένου καθηγητή της Λαογραφίας Δημήτρη Πετρόπουλου συγκέντρωσε και κατέταξε ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό. Το 1961 παρουσίασε το πρώτο της έργο "Παροιμίες του Λιβισιού και της Μάκρης" με εισαγωγή του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτρη Πετρόπουλου, στις εκδόσεις του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Το βιβλίο περιλαμβάνει 1.510 παροιμίες με πλήρη κατάταξη στα οικεία λήμματα, εξακρίβωση της ερμηνείας τους και έλεγχο του ιδιώματος, παράλληλα προχώρησε σε καταγραφή και σύγκριση όμοιων ή αντίστοιχων μεσαιωνικών και αρχαίων Ελληνικών παροιμιών.
Μουσαίου-Μπουγιούκου, Καλλιόπη
Γνωστή στους επιστημονικούς λαογραφικούς κύκλους για την υποδειγματική της λαογραφική εργασία, η Καλλιόπη Β. Μουσαίου γεννήθηκε στη Μάκρη της Μικράς Ασίας (Λυκία) το 1904. Πατέρας της ο Βασίλειος Μ. Μουσαίος, γιατρός που διέπρεψε στη διαγνωστική και θεραπευτική της ελονοσίας και παππούς της ο Μιχαήλ Μουσαίος δάσκαλος και λόγιος πνευματικός ηγέτης της Λυκίας. Απόφοιτος της εμπορικής σχολής του Παρθεναγωγείου Σμύρνης, εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στην Αθήνα το 1920. Φύση ανεξάρτητη, εργατική και φιλοπρόοδη, θέλησε να εργασθεί αμέσως και προσλήφθηκε στη μοναδική τότε μεγάλη κινηματογραφική επιχείρηση Σινέ - Οριάν και έγινε γρήγορα ο κεντρικός της Ταμίας. Αργότερα είχε την ίδια εμπιστευτική θέση στην Ελληνική Κινηματογραφική Ένωση, διάδοχο της Σινέ - Οριάν. Το 1937 παντρεύτηκε τον γιατρό Βασίλειο Μπουγιούκο. Από μικρή έδειχνε ιδιαίτερη στοργή και ενδιαφέρον για τα λαογραφικά χειρόγραφα του παππού της. Η γνωριμία της με τη Μέλπω Μερλιέ, την εμπνευσμένη ιδρύτρια του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, αναθέρμανε το ενδιαφέρον της για τη Λαογραφία. Όταν έχασε τον άνδρα της το 1948 προσελήφθη στο Γαλλικό Ινστιτούτο που διηύθυνε ο μεγάλος φιλέλληνας Οκτάβ Μερλιέ. Τότε αποφάσισε να συνεχίσει το ημιτελές έργο του παππού της Μιχαήλ Μουσαίου. Με ακάματη δραστηριότητα και επιμονή διέτρεχε τους συνοικισμούς όπου είχαν εγκατασταθεί οικογένειες Μακρηνών και Λιβισιανών της Μικράς Ασίας, επισημαίνοντας εκείνους ή εκείνες που διατήρησαν αδιάβρωτο το Λιβισιανό ιδίωμα και ανάλλαγη τη νοοτροπία, μα και τα ήθη και τα έθιμα της μακρινής τους πατρίδας. Με την ενθάρρυνση της Μέλπως Μερλιέ και την καθοδήγηση του διακεκριμένου καθηγητή της Λαογραφίας Δημήτρη Πετρόπουλου συγκέντρωσε και κατέταξε ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό. Το 1961 παρουσίασε το πρώτο της έργο "Παροιμίες του Λιβισιού και της Μάκρης" με εισαγωγή του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτρη Πετρόπουλου, στις εκδόσεις του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Το βιβλίο περιλαμβάνει 1.510 παροιμίες με πλήρη κατάταξη στα οικεία λήμματα, εξακρίβωση της ερμηνείας τους και έλεγχο του ιδιώματος, παράλληλα προχώρησε σε καταγραφή και σύγκριση όμοιων ή αντίστοιχων μεσαιωνικών και αρχαίων Ελληνικών παροιμιών.
Γνωστή στους επιστημονικούς λαογραφικούς κύκλους για την υποδειγματική της λαογραφική εργασία, η Καλλιόπη Β. Μουσαίου γεννήθηκε στη Μάκρη της Μικράς Ασίας (Λυκία) το 1904. Πατέρας της ο Βασίλειος Μ. Μουσαίος, γιατρός που διέπρεψε στη διαγνωστική και θεραπευτική της ελονοσίας και παππούς της ο Μιχαήλ Μουσαίος δάσκαλος και λόγιος πνευματικός ηγέτης της Λυκίας. Απόφοιτος της εμπορικής σχολής του Παρθεναγωγείου Σμύρνης, εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στην Αθήνα το 1920. Φύση ανεξάρτητη, εργατική και φιλοπρόοδη, θέλησε να εργασθεί αμέσως και προσλήφθηκε στη μοναδική τότε μεγάλη κινηματογραφική επιχείρηση Σινέ - Οριάν και έγινε γρήγορα ο κεντρικός της Ταμίας. Αργότερα είχε την ίδια εμπιστευτική θέση στην Ελληνική Κινηματογραφική Ένωση, διάδοχο της Σινέ - Οριάν. Το 1937 παντρεύτηκε τον γιατρό Βασίλειο Μπουγιούκο. Από μικρή έδειχνε ιδιαίτερη στοργή και ενδιαφέρον για τα λαογραφικά χειρόγραφα του παππού της. Η γνωριμία της με τη Μέλπω Μερλιέ, την εμπνευσμένη ιδρύτρια του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, αναθέρμανε το ενδιαφέρον της για τη Λαογραφία. Όταν έχασε τον άνδρα της το 1948 προσελήφθη στο Γαλλικό Ινστιτούτο που διηύθυνε ο μεγάλος φιλέλληνας Οκτάβ Μερλιέ. Τότε αποφάσισε να συνεχίσει το ημιτελές έργο του παππού της Μιχαήλ Μουσαίου. Με ακάματη δραστηριότητα και επιμονή διέτρεχε τους συνοικισμούς όπου είχαν εγκατασταθεί οικογένειες Μακρηνών και Λιβισιανών της Μικράς Ασίας, επισημαίνοντας εκείνους ή εκείνες που διατήρησαν αδιάβρωτο το Λιβισιανό ιδίωμα και ανάλλαγη τη νοοτροπία, μα και τα ήθη και τα έθιμα της μακρινής τους πατρίδας. Με την ενθάρρυνση της Μέλπως Μερλιέ και την καθοδήγηση του διακεκριμένου καθηγητή της Λαογραφίας Δημήτρη Πετρόπουλου συγκέντρωσε και κατέταξε ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό. Το 1961 παρουσίασε το πρώτο της έργο "Παροιμίες του Λιβισιού και της Μάκρης" με εισαγωγή του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτρη Πετρόπουλου, στις εκδόσεις του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Το βιβλίο περιλαμβάνει 1.510 παροιμίες με πλήρη κατάταξη στα οικεία λήμματα, εξακρίβωση της ερμηνείας τους και έλεγχο του ιδιώματος, παράλληλα προχώρησε σε καταγραφή και σύγκριση όμοιων ή αντίστοιχων μεσαιωνικών και αρχαίων Ελληνικών παροιμιών.
