Ο Ερνστ Βάις (Μπρνο, 1882 - Παρίσι, 1940) ήταν γερμανόφωνος συγγραφέας και γιατρός εβραϊκής καταγωγής του μεσοπολέμου, προσωπικός φίλος του Φραντς Κάφκα. Γεννήθηκε στο Μπρνο της Αυστροουγγαρίας (που βρίσκεται σήμερα στην Τσεχία). Ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος που πέθανε όταν ο Ερνστ ήταν τεσσάρων ετών. Η μητέρα του τον μύησε στις τέχνες. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο πήγε στην Πράγα για να σπουδάσει ιατρική και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βιέννη. Άσκησε την ειδικότητα του χειρουργού στη Βέρνη, στη Βιέννη και στο Βερολίνο, το 1912 όμως προσβλήθηκε από φυματίωση και για να την αντιμετωπίσει υπηρέτησε ως γιατρός πλοίου, ταξιδεύοντας στην Ινδία και στην Ιαπωνία. Την επόμενη χρονιά συνδέθηκε προσωπικά με τη χορεύτρια, ηθοποιό και συγγραφέα Rahel Sanzara και με τον Φραντς Κάφκα, και γνώρισε συγγραφείς του Κύκλου της Πράγας όπως οι Μαξ Μπροντ και Φραντς Βέρφελ. Το 1914 υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμετέχοντας στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου παρασημοφορήθηκε. Μετά το τέλος του πολέμου άσκησε το επάγγελμα του νοσοκομειακού γιατρού στην Πράγα ως το 1920 και την επόμενη χρονιά έφυγε για το Βερολίνο. Εκεί αφοσιώθηκε στη συγγραφή, βγάζοντας ένα σχεδόν βιβλίο κάθε χρόνο. Όταν χρειάστηκε να επιστρέψει στην Πράγα, το 1933, για να φροντίσει την ετοιμοθάνατη μητέρα του, η άνοδος του ναζισμού δεν του επέτρεψε να επιστρέψει στο Βερολίνο και έτσι κατέφυγε στο Παρίσι. Μετά την απόρριψη μιας υποτροφίας από το λεγόμενο "Αμερικανικό Ταμείο για τη Γερμανική Πολιτιστική Ελευθερία" (American Guild for German Cultural Freedom), έζησε εκεί με στερήσεις, βασισμένος στην οικονομική βοήθεια συγγραφέων όπως ο Τόμας Μαν και ο Στέφαν Τσβάιχ. Το 1938 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Ο αυτόπτης μάρτυρας" (Der Verfuhrer), με πρωταγωνιστή τον A.H., έναν βετεράνο του 1ου Π.Π. που νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο υποφέροντας από υστερική τύφλωση (εμπνευσμένο από τη μορφή του Adolf Hitler). Ο Ερνστ Βάις αυτοκτόνησε σε ηλικία 57 ετών στις 14 Ιουνίου 1940, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στο Παρίσι. Γνωστότερα έργα του είναι: "Die Galeere" (1913), "Der Kampf" (1916), "Tiere in Ketten" (1918), "Mensch gegen Mensch" (1919), "Stern der Daemonen" (1920), "Nahar" (1922), "Maenner in der Nacht" (1925), "Boetius von Orlamunde" (1928), "Georg Letham. Arzt und Moerder" (1931), "Der Geisterseher" (1934), "Der Gefangnisarzt" (1934), "Der arme Verschwender" (1936), "Der Verfuhrer" (1937), "Der Augenzeuge" (πρώτη έκδοση μετά θάνατον, 1963).
Weiss, Ernst, 1882-1940
Ο Ερνστ Βάις (Μπρνο, 1882 - Παρίσι, 1940) ήταν γερμανόφωνος συγγραφέας και γιατρός εβραϊκής καταγωγής του μεσοπολέμου, προσωπικός φίλος του Φραντς Κάφκα. Γεννήθηκε στο Μπρνο της Αυστροουγγαρίας (που βρίσκεται σήμερα στην Τσεχία). Ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος που πέθανε όταν ο Ερνστ ήταν τεσσάρων ετών. Η μητέρα του τον μύησε στις τέχνες. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο πήγε στην Πράγα για να σπουδάσει ιατρική και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βιέννη. Άσκησε την ειδικότητα του χειρουργού στη Βέρνη, στη Βιέννη και στο Βερολίνο, το 1912 όμως προσβλήθηκε από φυματίωση και για να την αντιμετωπίσει υπηρέτησε ως γιατρός πλοίου, ταξιδεύοντας στην Ινδία και στην Ιαπωνία. Την επόμενη χρονιά συνδέθηκε προσωπικά με τη χορεύτρια, ηθοποιό και συγγραφέα Rahel Sanzara και με τον Φραντς Κάφκα, και γνώρισε συγγραφείς του Κύκλου της Πράγας όπως οι Μαξ Μπροντ και Φραντς Βέρφελ. Το 1914 υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμετέχοντας στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου παρασημοφορήθηκε. Μετά το τέλος του πολέμου άσκησε το επάγγελμα του νοσοκομειακού γιατρού στην Πράγα ως το 1920 και την επόμενη χρονιά έφυγε για το Βερολίνο. Εκεί αφοσιώθηκε στη συγγραφή, βγάζοντας ένα σχεδόν βιβλίο κάθε χρόνο. Όταν χρειάστηκε να επιστρέψει στην Πράγα, το 1933, για να φροντίσει την ετοιμοθάνατη μητέρα του, η άνοδος του ναζισμού δεν του επέτρεψε να επιστρέψει στο Βερολίνο και έτσι κατέφυγε στο Παρίσι. Μετά την απόρριψη μιας υποτροφίας από το λεγόμενο "Αμερικανικό Ταμείο για τη Γερμανική Πολιτιστική Ελευθερία" (American Guild for German Cultural Freedom), έζησε εκεί με στερήσεις, βασισμένος στην οικονομική βοήθεια συγγραφέων όπως ο Τόμας Μαν και ο Στέφαν Τσβάιχ. Το 1938 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Ο αυτόπτης μάρτυρας" (Der Verfuhrer), με πρωταγωνιστή τον A.H., έναν βετεράνο του 1ου Π.Π. που νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο υποφέροντας από υστερική τύφλωση (εμπνευσμένο από τη μορφή του Adolf Hitler). Ο Ερνστ Βάις αυτοκτόνησε σε ηλικία 57 ετών στις 14 Ιουνίου 1940, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στο Παρίσι. Γνωστότερα έργα του είναι: "Die Galeere" (1913), "Der Kampf" (1916), "Tiere in Ketten" (1918), "Mensch gegen Mensch" (1919), "Stern der Daemonen" (1920), "Nahar" (1922), "Maenner in der Nacht" (1925), "Boetius von Orlamunde" (1928), "Georg Letham. Arzt und Moerder" (1931), "Der Geisterseher" (1934), "Der Gefangnisarzt" (1934), "Der arme Verschwender" (1936), "Der Verfuhrer" (1937), "Der Augenzeuge" (πρώτη έκδοση μετά θάνατον, 1963).
Ο Ερνστ Βάις (Μπρνο, 1882 - Παρίσι, 1940) ήταν γερμανόφωνος συγγραφέας και γιατρός εβραϊκής καταγωγής του μεσοπολέμου, προσωπικός φίλος του Φραντς Κάφκα. Γεννήθηκε στο Μπρνο της Αυστροουγγαρίας (που βρίσκεται σήμερα στην Τσεχία). Ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος που πέθανε όταν ο Ερνστ ήταν τεσσάρων ετών. Η μητέρα του τον μύησε στις τέχνες. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο πήγε στην Πράγα για να σπουδάσει ιατρική και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βιέννη. Άσκησε την ειδικότητα του χειρουργού στη Βέρνη, στη Βιέννη και στο Βερολίνο, το 1912 όμως προσβλήθηκε από φυματίωση και για να την αντιμετωπίσει υπηρέτησε ως γιατρός πλοίου, ταξιδεύοντας στην Ινδία και στην Ιαπωνία. Την επόμενη χρονιά συνδέθηκε προσωπικά με τη χορεύτρια, ηθοποιό και συγγραφέα Rahel Sanzara και με τον Φραντς Κάφκα, και γνώρισε συγγραφείς του Κύκλου της Πράγας όπως οι Μαξ Μπροντ και Φραντς Βέρφελ. Το 1914 υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμετέχοντας στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου παρασημοφορήθηκε. Μετά το τέλος του πολέμου άσκησε το επάγγελμα του νοσοκομειακού γιατρού στην Πράγα ως το 1920 και την επόμενη χρονιά έφυγε για το Βερολίνο. Εκεί αφοσιώθηκε στη συγγραφή, βγάζοντας ένα σχεδόν βιβλίο κάθε χρόνο. Όταν χρειάστηκε να επιστρέψει στην Πράγα, το 1933, για να φροντίσει την ετοιμοθάνατη μητέρα του, η άνοδος του ναζισμού δεν του επέτρεψε να επιστρέψει στο Βερολίνο και έτσι κατέφυγε στο Παρίσι. Μετά την απόρριψη μιας υποτροφίας από το λεγόμενο "Αμερικανικό Ταμείο για τη Γερμανική Πολιτιστική Ελευθερία" (American Guild for German Cultural Freedom), έζησε εκεί με στερήσεις, βασισμένος στην οικονομική βοήθεια συγγραφέων όπως ο Τόμας Μαν και ο Στέφαν Τσβάιχ. Το 1938 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Ο αυτόπτης μάρτυρας" (Der Verfuhrer), με πρωταγωνιστή τον A.H., έναν βετεράνο του 1ου Π.Π. που νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο υποφέροντας από υστερική τύφλωση (εμπνευσμένο από τη μορφή του Adolf Hitler). Ο Ερνστ Βάις αυτοκτόνησε σε ηλικία 57 ετών στις 14 Ιουνίου 1940, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στο Παρίσι. Γνωστότερα έργα του είναι: "Die Galeere" (1913), "Der Kampf" (1916), "Tiere in Ketten" (1918), "Mensch gegen Mensch" (1919), "Stern der Daemonen" (1920), "Nahar" (1922), "Maenner in der Nacht" (1925), "Boetius von Orlamunde" (1928), "Georg Letham. Arzt und Moerder" (1931), "Der Geisterseher" (1934), "Der Gefangnisarzt" (1934), "Der arme Verschwender" (1936), "Der Verfuhrer" (1937), "Der Augenzeuge" (πρώτη έκδοση μετά θάνατον, 1963).
