Κοντά στον πόνο και μαζί με τους πονεμένους

Ο άρρωστος δεν είναι αμελητέα οντότης, δεν είναι απλώς μια αριθμημένη κλίνη, είναι ο Άνθρωπος· ο άνθρωπος για τον οποίο δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο. Γι' αυτόν έγιναν τα πάντα. Για την σωτηρία της αθάνατης ψυχής του ο Άπειρος Θεός έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Στο πρόσωπο του πονεμένου ανθρώπου, ο Ιερεύς που έχει συναίσθησι της αποστολής του, βλέπει τον ίδιο τον Χριστό... Ο Πνευματικός αντιμετωπίζει τον άρρωστο ως προσωπικότητα πνευματική και ολοκληρωμένη ως ψυχή, που δεν ανταλλάσσεται με όλο τον κόσμο· μια ψυχή βασανισμένη και ταλαιπωρημένη, που η αγάπη του Θεού την οδήγησε κοντά του, για να την βοηθήσει... Μεγάλη, λοιπόν, η αποστολή και η ευθύνη του Ιερέως. Πρέπει να σταθεί με αγάπη και ανταπάρνησι κοντά στο πλάσμα του Θεού που δοκιμάζεται στο καμίνι του πόνου· να παρηγορήσει, να στηρίξει, να ενισχύσει, να εμπνεύσει την Ελπίδα και την Πίστι στον Χριστό.