Η απιστία των... πιστών

Διερωτηθήκαμε όλοι εμείς, που, βαπτισμένοι στο Υπερύμνητο όνομα της Αγίας Τριάδος, δεχθήκαμε την λυτρωτική ελευθερία της Χάριτος του Θεού με την τρισσή μας κατάδυση και ανάδυση στο ιερό νερό της αγίας Κολυμβήθρας, αν διασώζουμε ακέραιη την ομολογία της Πίστεως και διασφαλίζουμε, αμείωτο και σταθερό, το Ορθόδοξο ήθος μας; Περάσαμε καθόλου στην ευλογημένη "περιπέτεια" να σκεφτούμε σοβαρά πάνω στην αποστολή μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και με ιδιαίτερη προσοχή να κινηθούμε εντός των αγιασμένων ορίων της κατά Χριστόν ζωής; Μπορέσαμε να κινηθούμε "αχτύπητοι" και γενναίοι στο ιερό χαράκωμα της εν Χριστώ "σχοινοβασίας", ώστε να παραμένουμε μέχρι τέλους γνώστες του ιερού μυστηρίου της Ορθόδοξης ελπίδας και αμετακίνητοι εφαρμοστές της συγκλονιστικά μεγάλης και δυνατά ελευθερογόνου διδαχής του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού μας; Μήπως οι κινήσεις και οι πρακτικές της ζωής μας, όπως εκφράζονται στην άγρια και σεισμογόνο καθημερινότητα, μας οδηγούν πέρα από τον Θεό· μακρυά από την αλήθεια του Χριστού· έξω στην βασανιστική ερημιά μιας πολυμέτωπα πρακτικής αθεΐας; Η πίστη στον Τριαδικό Θεό και η εφαρμογή της στη ζωή μας δεν είναι πολυμορφική αγωνία, αλλά σταθερός μονόδρομος σώζουσας ελευθερίας. Πάνω σ' αυτή την αλήθεια "πλέκεται" ο προβληματισμός μας, για να ανοιχθεί στο τέλος, δρόμος φωτισμού, αγιασμού και λύτρωσης. (από τον πρόλογο του βιβλίου)