Η ελεημοσύνη κατά την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην και υπό των Πατέρων της εκκλησίας εξαγγελομένη

Ελεημοσύνη. Λέξις, που ηλεκτρίζει ψυχάς πονεμένων ανθρώπων. Θα ηδυνάμεθα να είπωμεν όλων των επι γης ζώντων πτωχών και πλουσίων, αδυνάτων και δυνατών, αμορφώτων και μορφωμένων και όλων των εποχών. Με τη σειρά του ο καθείς θα πονέση και θα θλιβή και θα είναι ο πόνος βαθύς και πολύμορφος και θα του ποτίζει μέχρι των εγκάτων της υπάρξεώς του, εκ των ποικίλων της ζωής εμποδίων. Και θα αισθανθεί οπωσδήποτε τότε την ανάγκην της εμπράκτου αγάπης και φιλανθρωπίας εκ των συνανθρώπων του. Δια τον λόγον αυτόν ανάγκη κάθε ανθρώπινη ψυχή να αισθάνεται ως απαραίτητον στόλισμά της, την Αρετήν της Ελεημοσύνης, δια της οποίας ως είναι φανερόν πλείστα όσα δεινά που μαστίζουν την ανθρωπότητα θα αποφευχθούν και ευτυχία θα βασιλεύει παντού. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)