Σκιές σιωπής

[...] Πιστεύω ότι η δουλειά του Γιάννη Δήμου «Σκιές σιωπής» μπορεί να ερμηνευτεί ως μια πάλη μεταξύ περιορισμού και φυγής, μεταξύ φωτός και σκοταδιού, μεταξύ στατικού και κινούμενου. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες εικόνες της σειράς, στην οποία αναφέρθηκα πριν, υλοποιεί την ισορροπία αυτή με την μορφή ενός πανοράματος όπου τα τείχη του χωριού κλείνουν το μεγαλύτερο μέρος της θέας, αλλά στη μέση υπάρχει μία οπή που αφήνει να φανεί ένα τοπίο -φανταστικό, χωρίς σκιές- με βουνά και ουρανό. Η φωτογραφία αυτή μας αφήνει με μία καρποφόρα αμφιβολία: βρισκόμαστε μέσα ή έξω; Δεν μπορούμε να βρούμε μια ικανοποιητική απάντηση. Και ίσως να μην χρειάζεται να βρεθεί απάντηση, εφόσον επιστρέψουμε στην εποχή πριν από τη δημιουργία του πρώιμου θεάτρου και αφήσουμε τον Ηράκλειτο να θέσει τους όρους [...] Finn Thrane Διευθυντής Museer for Fotokunst