Σταθμός Καραντιρού

Το σωφρονιστήριο του Σάο Πάολο, στην περιοχή του Καραντιρού, υπήρξε η μεγαλύτερη φυλακή της Βραζιλίας. Το 1989, όταν ο γιατρός Ντράουζιο Βαρέλλα άρχισε να προσφέρει εκεί εθελοντικά τις υπηρεσίες του για την πρόληψη του AIDS, στέγαζε πάνω από επτά χιλιάδες διακόσιους φυλακισμένους. Η φυλακή αυτή υπήρξε χώρος, όπου διαδραματίστηκαν αμέτρητες ανθρώπινες ιστορίες, τα αιματηρά επεισόδια του Οκτωβρίου του 1992, ενώ υπήρξε επίσης το επίκεντρο της μεγαλύτερης διαμαρτυρίας που έχει λάβει χώρα στις βραζιλιάνικες φυλακές, όταν είκοσι εννέα φυλακές εξεγέρθηκαν ταυτοχρόνως, το Φεβρουάριο του 2001. Χαρακτηριστική περίπτωση ενός απαρχαιωμένου και απάνθρωπου σωφρονιστικού συστήματος, η φυλακή έπαψε να λειτουργεί, ενώ τρία από τα κτήριά της κατεδαφίστηκαν το Δεκέμβριο του 2002. Ο Ντράουζιο Βαρέλλα στο βιβλίο αυτό αφηγείται και καταγράφει την προσωπική του εμπειρία: είναι φανερή η διάθεσή του να ασχοληθεί με την περίπτωση του κάθε φυλακισμένου χωριστά, έστω και κάτω από εντελώς ακατάλληλες συνθήκες για εξατομικευμένη προσέγγιση. Έχοντας επαφή με τους φυλακισμένους και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους του εν λόγω σωφρονιστηρίου για διάστημα πάνω από μια δεκαετία, ο Ντράουζιο Βαρέλλα πραγματοποίησε ομιλίες, γύρισε βιντεοταινίες, εξέδωσε το μορφωτικού περιεχομένου περιοδικό σε κόμικς "Ο Βίρα Λάτα" και παρακολούθησε φυλακισμένους ασθενείς. Στις φυλακές "Καραντιρού" γνώρισε πρόσωπα, όπως τον Μάριο Κασόρο, τον Ρομπέρτο Κάρλος, τον "Έτσι Είναι", τον κυρ-Ζερεμία, τον Αλφινέτε, το Φιλόζοφο, τη Λορέτα και τον κυρ-Λουίς. Άσχετα με την ποινή, στην οποία είχαν καταδικαστεί, όλοι τηρούσαν αυστηρά έναν άγραφο ποινικό κώδικα που οι ίδιοι είχαν καταρτίσει. Η παράβασή του θα μπορούσε να οδηγήσει στο θάνατο. Το βιβλίο "Σταθμός Καραντιρού" μιλά γι' αυτά τα πρόσωπα. Κυκλοφόρησε το 1999, έλαβε το βραβείο "Ζαμπουτί" εκείνη τη χρονιά και από τότε έχουν ήδη πουληθεί εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα.