Ο Νίτσε μπροστά στο πρόβλημα του Θεού

..."0 Θεός πέθανε: αλλά κατά το ανθρώπινο είδος, θα υπάρξουν ακόμη χιλιετηρίδες πολλές, όπου σε υπόγειες στοές θα δείχνουμε τη σκιά του. Κι εμείς -εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε τον πόλεμο με τη σκιά τους". "0 τρελός -Δεν ακούσατε ποτέ να μιλάνε γι' αυτόν τον τρελό που ένα πρωί, άναψε μια δάδα και τρέχοντας στην αγορά φώναζε χωρίς σταματημό: "Ζητώ το Θεό! Ζητώ το Θεό!", έτσι ακριβώς, όπως πολλοί που δεν πιστεύουν στο Θεό, και καθώς μαζεύτηκαν γύρω του, ξέσπασαν στα γέλια. Χάθηκε λοιπόν; είπε ο ένας. Εξαφανίστηκε, όπως τα παιδιά; είπε ο άλλος. 'Η μήπως κρύβεται; Μας φοβάται; 'Έφυγε με το πλοίο; Αφομοιώθηκε; 'Έτσι φώναζαν και γέλαγαν και πήδαγαν .0 τρελός, πετάχτηκε ανάμεσά τους και τους καθήλωσε με το βλέμμα του: "Πού πήγε ο Θεός; τους φώναζε. Θα σας το πω εγώ! Τον σκοτώσαμε -εσείς κι εγώ. Είμαστε οι φονιάδες του!" ... 0 θάνατος του Θεού δεν είναι για τον Νίτσε μια απλή θεωρία ή αμφισβήτηση: είναι μια πορεία δραματική μέσα στην ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά δραματική, μόνο γι' αυτόν που φέρει το βάρος της συνείδησης...