Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες

Από τις κορυφαίες και καταλυτικές παρουσίες στην ελληνική δισκογραφία, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, εδώ και τρεις δεκαετίες δε σταμάτησε ποτέ να κομίζει στο ελληνικό τραγούδι στίχους που συμβάλλουν στην ωραιότητα και την ελευθερία της ψυχής και κατά συνέπεια, του κόσμου. Στίχους που έγιναν μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες με τη συνδρομή των περισσοτέρων από τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές και που καθιέρωσαν και τον ίδιο ανάμεσα στους κορυφαίους στιχουργούς, όχι μόνο της γενιάς του αλλά όλων των εποχών. Αυθεντικός εκφραστής της ποιητικής και εν γένει λόγιας επτανησιακής παράδοσης, από τους σπάνιους τεχνίτες του στίχου που τείνουν να εκλείψουν, σμιλεύει τις λέξεις όπως την πέτρα και αφήνει να ακουστεί ο ξεχωριστός ήχος της κάθε μίας. Παρατηρητής των φυσικών στοιχείων, λάτρης της θετικής θεώρησης του κόσμου, αλλά και βαθειά πεπεισμένος για την αναγκαιότητα του συναισθήματος, μετασχηματίζει σαν τους φωτιστές του θεάτρου, τα πρόσωπα και τα πράγματα με το δικό του φως, το φως του Ιονίου, του Αιγαίου, του ήλιου... Δεν τραγουδά με ιδεολογήματα, αλλά με εικόνες και χρώματα που αποτυπώνονται ανεξίτηλα στην μνήμη μας. Γι' αυτό τα τραγούδια του αντέχουν στο χρόνο σαν τα όμορφα σπίτια, σαν τα έργα τέχνης που αρέσουν όλες τις εποχές, σ' όλες τις γενιές.