Η λαϊκή γλώσσα των ειδήσεων

Εγκαταλείποντας την αυστηρότητα του παρελθόντος, ο τηλεοπτικός δημοσιογραφικός λόγος γίνεται ολοένα και περισσότερο ιδιωτικός και ανεπίσημος. Στα "παράθυρα" και τις "live" συνδέσεις, οι επίσημοι εντεταλμένοι "πληροφοριοδότες" μας ομιλούν πια ως οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Εκπέμπουν οικειότητα και φιλικότητα απέναντι στις λαϊκές μάζες και, όταν δεν τις ενημερώνουν, διεκπεραιώνουν τα αιτήματά τους. Πώς όμως κατασκευάζονται και γιατί εκδηλώνεται αυτή η "στάση της εικονικής συμπάθειας" που μέσω ενός λαϊκού λόγου καλλιεργούν οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης απέναντι στους τηλεθεατές-καταναλωτές; Ποιο ρόλο παίζουν οι μετρήσεις τηλεθέασης στην προσαρμογή της γλώσσας σε λαϊκότερα στάνταρτ στα πρότυπα της αμερικανικής τηλεόρασης; Μήπως οι λόγοι τελικά δεν είναι μόνο ιδεολογικοί και οικονομικοί, αλλά συνδέονται με την προσπάθεια να συγκαλυφθεί η τεράστια δύναμη των media, τα οποία υπερσυγκεντρώνονται γύρω από μία ολιγομελή ηγέτιδα τάξη; Τα τέσσερα πρώτα σε τηλεθέαση κεντρικά δελτία ειδήσεων της ιδιωτικής τηλεόρασης, ως προϊόντα υψηλού κύρους, μπαίνουν για πρώτη φορά στο μικροσκόπιο μιας σπάνιας για τα ελληνικά δεδομένα επιστημονικής έρευνας, την οποία εμπλουτίζουν κείμενα με τις υπογραφές των μεγαλύτερων ονομάτων της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας.