Με τα δικά μου μάτια... Η οδύσσεια μιας αναπαλαίωσης

... Μια μικρή γάτα που είχε γεννηθεί μέσα σ' αυτό το χάλασμα, προσπαθεί με τη δική της ματιά να περιγράψει τη διαδικασία αναπαλαίωσής του. Το επίμονα διαπεραστικό βλέμμα της, παρακολουθούσε καθημερινά να καταστρέφω, κατά τη γνώμη της, το ερειπωμένο παλάτι της. στα δικά μου όμως μάτια, το κτίριο έμοιαζε με γλυπτό ακρωτηριασμένο, που τα χαμένα κομμάτια του, έπρεπε να βρεθούν και να τοποθετηθούν κατά το δυνατόν στη θέση τους. έπρεπε ν' αφαιρεθούν τα μπάζα που είχαν συσσωρευτεί και να απομακρυνθούν οι μεταγενέστερες προσθήκες, που το είχαν διαμορφώσει να στεγάσει το μεγαλύτερο φούρνο της πόλης μας. Έτσι απαλλαγμένο από μπάζα και νεωτερικές κατασκευές, ν΄ αρχίσουν οι εργασίες για ν' αποκατασταθούν οι φθορές του χαμάμ. Με επιμονή καθημερινά κάποιες από τις ώρες που δεν είχα σχολείο, απολάμβανα δημιουργικά απογεύματα πασχίζοντας να ολοκληρωθεί, όπως ένα γλυπτό ή ένας ζωγραφικός πίνακας. Η γάτα ενοχλημένη, παρακολουθούσε τις εργασίες και περιγράφει τα πολλαπλά προβλήματα, που προέκυπταν από τις υπηρεσίες της πόλης μας, την τράπεζα, την αρχαιολογία, την πολεοδομία, τη δικαιοσύνη, το ένα μετά το άλλο, σε δώδεκα κεφάλαια...