Όσα μέσα μου φωνάζουν

“Θα µπορούσες ποτέ να αγαπήσεις έναν άγνωστο, κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει, απλάκαι µόνο κοιτώντας τον; Το ίδιο ακριβώς ισχύει και µε τον εαυτό µας… χρειάζεται να τον γνωρίσουµε. Να του δώσουµε χώρο και χρόνο για να αποκαλυφθεί και φωνή για να ακουστεί. Με αφετηρία την µέχρι τώρα ιστορία µας, να τον παρατηρήσουµε, να τον αφουγκραστούµε, να τον αγκαλιάσουµε, να τον κατανοήσουµε, να αναγνωρίσουµε τις ανάγκες του, να τον παρηγορήσουµε. Να του δώσουµε την ευκαιρία να αναλάβει την ευθύνη του. Να τον οδηγήσουµε να κατακτήσει αυτά που πάντα ήταν δικά του… την εξέλιξη, δηλαδή, σε έναν εαυτό που µπορεί από την απλή επιβίωση να προχωρά στη βίωση της Ζωής του µέσα από την γνώση της ίδιας του της ύπαρξης. Μιας ζωής που αξίζει τον κόπο να τη ζήσεις… Κι όλα αυτά να καταλαγιάσουν µαλακά στην ψυχή µας µε ένα παραµύθι… Αυτή τη φορά όµως ας το διαβάσουµε εµείς στον εαυτό µας.“