Πάνω απ' τις στέγες της Μόσχας

Όταν οι γονείς ενός υιοθετημένου παιδιού καταγγέλλουν στην αστυνομία πως κάποιος τους απειλεί ότι, αν δεν του δώσουν δέκα χιλιάδες δολάρια, θ' αποκαλύψει στο γιο τους πως δεν είναι το φυσικό τους παιδί, κανένας δεν μπορεί να φανταστεί σε ποιους σκοτεινούς λαβύρινθους θα οδηγήσει αυτή η ασήμαντη υπόθεση. Η Νάστια Καμένσκαγια βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη μ' έναν πανέξυπνο και ψυχρό δολοφόνο, που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου πόσες ζωές θα θυσιάσει προκειμένου να πετύχει το σκοπό του. Κι ούτε τον νοιάζει πως η μια κεραία, ανάμεσα στις πενήντα που είναι τοποθετημένες στη στέγη ενός ερευνητικού ινστιτούτου, μια κεραία που θα μπορούσε να ήταν πραγματικά εφεύρεση του ίδιου του διαβόλου, σπέρνει το μίσος και τη βία με την ακτινοβολία της σε μια ολόκληρη περιφέρεια της Μόσχας. ... Έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψει τα κλειδιά για την περίπτωση που θα είχε την απίστευτα καλή τύχη να θεωρήσουν το θάνατο του Αλεξάντερ αυτοκτονία. Στην περίπτωση αυτή η απουσία των κλειδιών θα μπορούσε να εμποδίσει την αίσια εξέλιξη των γεγονότων. Δεν είχε μαζί του ούτε την αμπούλα με το αχρησιμοποίητο υδροκυάνιο, την είχε αφήσει δίπλα στο μακαρίτη, αφού πρώτα τη σκούπισε και την έσφιξε έπειτα μερικές φορές πάνω στα δάχτυλα του νεκρού, που ήταν ακόμα ζεστά. Θα βρισκόταν ο μάρτυρας που θα κατέθετε ότι ο Γκαλακτιόνοφ του είχε ζητήσει να του βρει υδροκυάνιο. Του το είχε ζητήσει ο ίδιος και δηλητηριάστηκε μόνος του. Να το το δηλητήριο, πάνω στο τραπεζάκι. Να τα και τα κλειδιά. Θα μπορούσε να σχηματιστεί μια τέλεια εικόνα. Αλλά φαίνεται πως κάτι δεν ταίριαξε, αν και τα είχε σχεδιάσει όλα πολύ καλά. Ήταν περίεργος να μάθει τι είχε παραβλέψει, τι δεν είχε προβλέψει, πώς είχαν καταλάβει οι μπάτσοι πως ο Γκαλακτιόνοφ είχε δολοφονηθεί;