Αντίπαλον δέος

Τι είναι αυτό που ωθεί άτομα με διιστάμενα και, συχνά, συγκρουόμενα συμφέροντα να ενώνονται και να δρουν από κοινού; Το βιβλίο διερευνά τους τρόπους με τους οποίους ο φόβος των εξωτερικών απειλών διαμορφώνει τις πολιτικές ομάδες κατά τη θεμελίωσή τους και συμβάλλει στη διατήρησή τους, ενισχύοντας την ενότητά τους σε περιόδους κρίσης· αναπτύσσει τη θεωρία του "αρνητικού συνασπισμού", η οποία μελετά τη δυναμική που εκφράζει το γνωμικό "Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου" και, εν συνεχεία, σκιαγραφεί τον ρόλο της από την αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή πολιτική σκέψη μέχρι τον Μακιαβέλλι και τους θεωρητικούς του κρατικού συμφέροντος, και από τον Χομπς και τους οπαδούς του -αλλά και τους επικριτές του- μέχρι τους υποστηρικτές του πολιτικού ρεαλισμού που κυριάρχησε τον 20ό αιώνα. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στον ρόλο του φόβου και της εχθρότητας στη συγκρότηση της ταυτότητας των ατόμων και των ομάδων, φωτίζει μια σημαντική παράδοση της πολιτικής σκέψης και προσεγγίζει με καινοτόμο τρόπο κείμενα που θεωρούνται γνωστά. Το βιβλίο δείχνει ότι ο φόβος των εξωτερικών απειλών αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της δημιουργίας και διατήρησης των πολιτικών ομάδων, ενώ η απουσία του καθιστά τον πολιτικό συν-ασπισμό μη βιώσιμο.