Οι εργασιακές σχέσεις στη δίνη του νεοφιλελεύθερου τυφώνα

Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων είναι νομοτελειακή, γιατί αυτές αποτελούν κομμάτι των παραγωγικών σχέσεων, που προσαρμόζονται κάθε φορά στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Είναι μάλιστα σε οργανική ενότητα με τη μακροοικονομική πολιτική. Δεν είναι όμως νομοτελειακά η κατεύθυνση, το περιεχόμενο, οι μορφές και οι επιπτώσεις των αλλαγών των εργασιακών σχέσεων. Εξαρτιόνται από το ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό και τεχνολογικό περιβάλλον, στα πλαίσια του οποίου συντελούνται και από τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων. Σήμερα σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε πλανητικό, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο οι αλλαγές αυτές λειτουργούν υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου και σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Στις επιχειρήσεις πηγαίνουν όλα τα κέρδη, στους εργαζόμενους και κυρίως στου νεοπροσληφθέντες όλες οι αρνητικές επιπτώσεις και κυρίως η αβεβαιότητα, η προσωρινότητα, η ανασφάλεια. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα τώρα όσο ποτέ θα πρέπει να βρει νέους τρόπους ενιαιοποίησης των εργασιακών συμφερόντων, νέες μορφές ανάπτυξης της συλλογικότητας των εργαζομένων και διαύλους επαφής και κοινής δράσης με τα νέα κοινωνικά κινήματα που αγωνίζονται για "έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός", "όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη".