Με μάτια ζάχαρη

Η Μπιξ Μπιξ έφυγε. Πήρε τ' αστέρια που μάζεψε, την άμμο που κόλλησε επάνω της και το 'σκασε για τον ουρανό από μια σκάλα που έφτιαξε με τη φωνή της. Ένα ουρλιαχτό την έλυνε από το λουρί που την έδενε με τη γη και την πήγαινε αλλού. Κανένας τους δεν ήθελε να θυμάται γιατί έφυγε τόσο γρήγορα. Ποιος θέλει να θυμάται δυσάρεστα πράγματα; Ποιος θέλει να θυμάται γιατί οι άνθρωποι φέρονται καμιά φορά περίεργα στα ζώα; Ποιος θέλει να πονάει;