Η Άννα και το τζιτζίκι

"Άσε τώρα τα παραμύθια!" λένε αρκετοί και θέλουνε να πούνε μ' αυτό: "Άσε τώρα τα ψέμματα!" Λες και το παραμύθι είναι ψέμα. Λοιπόν όχι! Εγώ στην Άννα, την κόρη μου, λέω πάντα την αλήθεια. Κάθεται εδώ, δίπλα μου, με τον Λούσια, το σκύλο της, ανάμεσα στα πόδια της και μ' ακούει. Και της μιλώ για νεράιδες και ξωτικά, για ζώα που μπορούν να γελάνε, για λουλούδια που χορεύουν, για πουλιά που αγαπούν. Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει η αλήθεια. Μια αλήθεια ντυμένη στα χρώματα της φαντασίας. Και γι' αυτό πιο ζωντανή, πιο δυνατή, πιο γνήσια. Στην Άννα και σ' εμένα αυτή η αλήθεια αρέσει. Το ίδιο και στον Λούσια. Τους μιλώ, λοιπόν, γι' αυτήν γράφοντας παραμύθια.