Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου

Κάποιο πρωί, στο μπαλκόνι του σπιτιού του μικρού Γιάννη, εμφανίζεται το κεφάλι ενός δεινόσαυρου. Ο Γιάννης δε χάνει την ευκαιρία και σκαρφαλώνει πάνω στην πλάτη του δεινόσαυρου. Και τότε, αρχίζει μια περιήγηση μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο Γιάννης στέκει πάνω στη στέγη από παλιά και νεότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης κι από εκεί ψηλά παρατηρεί τη ζωή της σημερινής πόλης. Κι αυτό το βρίσκει πολύ συναρπαστικό. Γιατί οι ζωές των ανθρώπων, άμα τις δεις από ψηλά, μοιάζουν με ταινία του σινεμά. Μια ταινία μέσα στην οποία οι οδηγοί των αυτοκινήτων βαριούνται και χαζεύουν τις μύγες στο παρμπρίζ, οι περιπτεράδες ονειρεύονται ακρογιαλιές, κάποιοι στην ταβέρνα κλέβουν τηγανητές πατάτες από το διπλανό τραπέζι, τα πιτσιρίκια παίζουν μπάλα έχοντας σαν εστία τους κάτι αρχαία μάρμαρα, ενώ κάτι παππούδες τριγυρνούν στην αγορά για να ψωνίζουν κρεμμυδοκόφτες και κλαρινέτα.