"Όταν ο Παναγούλης και ο βασανιστής του έμειναν μόνοι..."

Τέχνη δεν είναι το περιεχόμενο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται ένα περιεχόμενο. Ο Δ. Ηλιόπουλος, ασχέτως με το αν είχε πράγματι ποτέ ή εξακολουθεί να έχει ή όχι, τις απόψεις που φαίνονται να εκφράζουν τα ποιήματα, παρέχει μέσα από αυτά (και ακόμη περισσότερο ενδεχομένως μέσα από τα αντίστοιχα μικρο-δοκίμια) ερεθίσματα, τα οποία επιδιώκουν όχι να διαμαρτυρηθούν ή να νουθετήσουν, αλλά να υπερβούν καθιερωμένες πολιτικές απόψεις («πολιτικολογίες») και να προβληματίσουν.