Στα ποτάμια, στις θάλασσες που πάω σε πονάω, σε διψάω, σ' αγαπάω

Μα πιο καλά από όλα ξέρω ότι ο έρωτας είναι το πιο κοινωνικά αδικημένο και πονεμένο αίσθημα. Όσο ο άνθρωπος θα απελευθερώνεται από τις καθημερινές βιοτικές ανάγκες, όσο θα γλιστράει από τη μέγγενη της αγοράς και της οικονομίας, όσο δηλαδή ο σημερινός κόσμος θα αδυνατίζει και θα στρώνει το δρόμο για έναν άλλο κόσμο, χωρίς ταξικά εμπόδια και διακρίσεις, τόσο η εξαρτημένη σήμερα από τον άντρα γυναίκα - αυτή η ερωτική λάμψη - θα παίρνει τη θέση και το μπόι που της αξίζει. Τότε μόνο ο έρωτας θα γίνει έρωτας και η γυναίκα θα γίνει φως και δροσιά και ζωή σε όλο το μεγαλείο της. Τυχεροί που θα 'ναι αυτοί που θα καλωσορίσουν αυτόν τον έρωτα κι αυτόν τον κόσμο!