Τώρα

Ιφιγένεια Η Κλυταιμνήστρα αλευρώνει ψάρια Τα τηγανίζει με λάδι της ελιάς Βάζει δυο σ’ ένα πιατάκι «Έλα, φάε μια μπουκιά» λέει στην ανόρεχτη Ιφιγένεια «Έχουμε δρόμο αύριο» Η κόρη κόβει τις ουρές Ταΐζει το γατί που είναι στα πόδια της «Δεν θα τ’ αντέξω να δω τον πατέρα να χαμηλώνει το βλέμμα μπροστά σε τόσους άντρες πάνοπλους βρόμικους αγριεμένους που τάχα περιμένουνε να δούνε σταγόνα στο σεντόνι Oι τέσσερις που θα ’ναι στον βωμό από το κόκκινο ποτάμι θα τρομάξουν Κι όταν στενάξει ο άνεμος και τα πανιά φουσκώσει στα ψέματα θα ορκιστούν πως την υστάτη είδανε, λέει, την Άρτεμη να τραβάει απ’ τα μαλλιά τη βασιλοκόρη για να την πάει στην Άρτα και στη θέση της ν’ αφήνει ελάφι» «Από τούτη τη γερή κλωστή θα πιαστεί ο πατέρας σου να με παρηγορήσει» είπε η Κλυταιμνήστρα γράφοντας κύκλους στο πιάτο μ’ ένα ψαροκόκαλο