Το άπειρο μέσα μας

ΣΚΙΣΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ Κανένας δρόμος, καμιά πληγή δεν έχει για ’μένα κλείσει Όλες οι γιορτές μου είναι κρυφές Μυστήρια που ο κόσμος δεν θα λύσει Δεν είμαι ένα μήνυμα κλεισμένο σε μπουκάλι Με το χέρι δεν ζυγίζομαι Μόνο με το κεφάλι Πάνω μου πάντα κουβαλώ σκόνη και μελάνι Δεν γίνεται να ’σαι απ’ όλα καθαρός Ο χρόνος θα σε πιάνει Δεν έχω πίστη, δεν έχω ευχές Λίγες αράδες μόνο έχω που τις ψιθυρίζω στα ξαφνικά όταν τον εαυτό μου δεν ελέγχω Έχω για φίλο μοναδικό το ελεύθερο αεράκι που δεν σταματάει να φυσά να ξεκουραστεί λιγάκι γιατί το ξέρει, όπως κι εγώ πως όπου κι αν σταματήσει μια φυλακή θα είναι εκεί και ύστερα θα σβήσει