Πηγαίο πέλαγος

Σε ένα Πηγαίο πέλαγος, σχηματισμένο από σταγόνες που κυλούν από μέσα μας, συναντιούνται όσα νιώσαμε, αλλά δεν τα εκφράσαμε· όσα ονειρευτήκαμε, αλλά δεν τα ζήσαμε στο φως καμιάς ημέρας. Ο Ιωάννης Αλέξανδρος Άντερσεν μοιράζεται τη δική του θάλασσα με τον αναγνώστη, του οποίου η ταύτιση ελπίζει να γίνει πανί για το καΐκι που χτίζει ο νους, περιπλανώμενος στις αναμνήσεις ανεκπλήρωτων ερωτικών εγχειρημάτων. Η παλίρροια του μονόπλευρου ερωτικού συναισθήματος αποδίδεται σε στίχους φορτισμένους με ρομαντισμό και προσδοκία για το γνήσιο έρωτα.