Άκρως

Στρώνεις, ξεστρώνεις, δεν δύνασαι και ύστερα γίνεσαι. Θεατής. Και όταν ξαναδιαβάσεις το όχι και τόσο ευρηματικό παραμύθι που μοιράστηκες με σένα, διαλέγεις μεταφορικό μέσο, ώρα ευνοϊκή και πολλά χρώματα. Κοιτάς για να θυμάσαι, μα δεν πρόκειται να σου χρειαστεί. Σαν φτάσεις, θα μυρίσεις τον αέρα, θα δεχτείς και θα χαρίσεις το αύριο στο τώρα. Μέθυσαν στο τέλος Τα κατάφεραν Δροσιά υγρής υπόσχεσης Έφτιαχνε γωνίες Έγραφε πάνω σε μαλακή επιφάνεια Νύχτα κι ας ήταν Φάροι κι ας έδειχναν Τι να έδειχναν Πορεία ξένη η αγάπη.