Η γυναίκα του μπελά

Έχει την όψη του σαρκοβόρου ζώου που παίζει το θύμα του, βασανιστικά, πριν το κατασπαράξει. Ξέρει καλά τη δύναμή της και δεν φοβάται τίποτα. Παίζει και ανεβάζει, ασταμάτητα, το τίμημα του εκπλειστηριάσματος του κορμιού της, που αδειάζει τα αντρικά βαλάντια μέχρις τελευταίας δεκάρας. Όλοι θέλουν να διατρέξουν το φαράγγι της γαλακτοφόρου περιοχής κι ας γίνουν πένητες. Και αυτή, βιρτουόζος μαέστρος κατευθύνει σε κορώνες τη λαχτάρα τους. Πότε ρίχνει τα ξανθά της μαλλιά μπρος και σκεπάζει τις επιθυμητές διαδρομές, πότε τα τινάζει πίσω και αποκαλύπτει την κολασμένη ματιά της. Όλα εύκολα γι’ αυτό το κορμί που σειέται φιλήδονα και αρμονικά σ’ ένα τραπέζι που ορίζει τον κόσμο. Αυτό το ξάφνιασμα σκόρπισε θανατική σιγή στην ταβέρνα. Μόνον το γέλιο της, που πλάσαρε δυο πανάκριβες μαργαριταρένιες σειρές δοντιών, ράιζε την ακινησία και δήλωνε ζωή. Παντού βουβαμάρα και λαχτάρα. Όλοι την ήθελαν. Κανείς δεν προσπαθούσε να κρύψει τη λαγνεία που ξάπλωσε στα μάτια του. Κρυφή τους ευχή, αυτό το αντίδωρο της αμαρτίας να ξεστράτιζε την πεζή τους ζωή, χρυσοθήρες να γίνουν μέσα στα επικίνδυνα τούνελ του έρωτα.