Τα αγκάθια του ρόδου

Δεν θα βρεις ποτέ, µια ψυχή ολόκληρη σε έναν στίχο. Μόνο κάποια ψήγµατα ακουµπισµένα σε λέξεις σκόρπιες σε κάποιες σελίδες, έτοιµες να εισχωρήσουν σε έναν άλλο νου και να πλάσουν καινούριες προτάσεις. Προτάσεις που κρύβονται από τον αληθινό παραλήπτη. …Κάθε πρόταση ένα πανί που ξεσκονίζει µία ανάµνηση, κάθε ανάµνηση ένα µετάλλιο µικρού παιδιού, κάθε τόσο κάποια χαρά θα υφαίνει ένα ωραίο ρούχο για την καρδιά. Δεν είναι πως οι λέξεις θα περιγράψουν ποτέ κάποιο συναίσθηµα, γιατί όσες φορές κι αν τις διαβάσεις –ακόµα κι από την ανάποδη µεριά– δεν θα καταλάβεις ποτέ τι προσπαθούνε να πούνε.