Εγκλωβισμένος σ' έναν άδικο κόσμο

"Οι τελευταίοι εραστές του Σουρεαλισμού' Ήταν μόνος. Εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Είχε ταξιδέψει σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα αλλά δεν την είδε πουθενά. "Αρκετά παράξενο", σκέφτηκε. "Θα 'πρεπε να βρίσκεται σε μια πορεία, σε μια κατάληψη, σε κάποιο πάτωμα. Σε όλα εκείνα τα μέρη που καταργήσαμε την κανονικότητα" Όμως όλα αυτά δεν είχαν πια σημασία. "Ίσως ξαναβρεθούμε μαζί σε κάποιο όνειρο", είπε και βυθίστηκε για πάντα στο κρεβάτι. Εκείνη τη στιγμή ένα κλειδί ακούστηκε στην πόρτα... "The Last of the Surreal Lovers" Alone. At his very beginning. Having travelled to all parallel universes she was nowhere to be found. "How curious" he thought. "She should have been at a march, on the floor of a home taken over. In any one of all those places where we had done away with normalcy" But nothing matters anymore. "We might meet in a dream once more" he said, and forever drifted into slumber. Just when a key unlocked the door...