Η τριμερής σοδειά

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ είπε ν' αφήσει στίγμα του στο πρωινό η αγάπη κι έτσι να που απίθωσε ζεστή μια καλημέρα στο φραντζολάκι της στιγμής του ύπνου της καλής του μέσα σε χείλη κόκκιν' ανεξήγητα ανοιχτά στο δέρμα επάνω ροδαλόν τριαντάφυλλου μετάξι μη ξεραθεί ο άρτος τους πετρώσει ο έρωτάς τους παγώσει το ασημί του φως πρόστυχο το φεγγάρι χιόνι μαργώσει το κορμί βαρύνει τα φτερά τους και χωριστά λιθοβολούν της μοίρας την απάτη!