Libellus.

Επιχειρηματίας ο καθείς του εαυτού του· πατέρας σπόνσορας κι η έγνοια της μάνας μόνιμη υπερωρία, απλήρωτη. Μ’ όλα τα ένζυμα που μας ξινίζανε να λείπουν, με χρωστικές ανοδικές μόνιμης δράσης, συμμετοχής σε επενδύσεις, "τέρμα η πλήξη", μια νέα πόρτα μόλις άδει ξακουστά, υποκατάστατα, ταχύτητα, ασφάλεια, διαδραστικές εφαρμογές κι άνεση τόση, που όταν σαρώσαμε, φαγώσαμε τον κόσμο, να ξεμπερδεύουμε επιτέλους με το νόημα.