Τα αξόδευτα

Ποιητική Συλλογή σε τρία μέρη: Η θάλασσα, Η γη μου, Η πνοή μου. "Πρόκειται για ποίηση που εκκινεί αυτοαναφορικά ως νοσταλγία, λυρική αναπόληση, αλλά στις προεκτάσεις της χρωματίζεται από ηθικούς και μεταφυσικούς ιριδισμούς. Στη βαθύτερη ουσία της, αξιολογείται ως ποίηση στοχαστική, δηλωτική μιας στάσης ζωής: Αναγνωρίζει το νόημα, την αξία, της πεπερασμένης προσωπικής εμπειρίας, "κοιτώντας" στωικά τον πανδαμάτορα χρόνο." Δημήτρης Νικολόπουλος, φιλόλογος, δοκιμιογράφος Στο ταξίδι ετούτο άλλο δεν επόθησα παρά τη θάλασσα τη γαλήνια, με τα φύκια και τα στράλια της, τ' ανεξερεύνητα βάθη και το φτεροκόπημα των γλάρων στην ηλιοκαμένη την επιδερμίδα... Εκεί θέλω ακουμπώντας να χαθώ, έτσι όπως ήρθα κάποτε, μες στο βαρύ χειμώνα...