Υστέρα

ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ Τα λόγια μου ν’ ακούω αυτό ζητούσες πάντα το δωμάτιο - κενό αέρος ανόητα κουνώ τα χείλη Λέξεις που έγιναν βλέμμα σκορπίζουν έξω απ’ το παράθυρο -μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν- στα πάρκα της μελαγχολικής Τασκένδης με τις νεκρές πευκοβελόνες κατάφορτες σακούλες απορρίμματα στο κρύο ζέχνουν μυρωδιά ονείρων ματαιωμένων [Να αδειάζουν οι χωματερές επίσημα δηλώσαν μια κάποια θέση στην ιστορία της σιωπής μας]