Ποιητικά στροβιλίσματα

Ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης υποστήριζε πως "η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνο μεσ' από τα καθάρια νερά της μοναξιάς κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες". Τεράστια αλήθεια τα λόγια του ποιητή. Ο ποιητής αντιπαλεύει με τις αντάρες της ψυχής. Καλείται να ξορκίσει τους δαίμονές του. Να περάσει στην αντίπερα όχθη. Να απενοχοποιηθεί. Να δει μόνος του την αλήθεια κατάματα. Είναι εκείνος ο οποίος άγεται και φέρεται. Περνάει δια πυρός και σιδήρου. Γίνεται ολοκαύτωμα και λύτρωση. Θρηνεί και χαίρεται. Λυγίζει κι αντρειεύεται. Απορρίπτει και δέχεται. Η πένα χρειάζεται να τολμά. Να είναι όχι μονάχα συναισθηματική, μα και αντικειμενική. Να καυτηριάζει,αλλ ά και να επιβραβεύει. Να είναι κυνική,μα και διαλλ ακτική. Εκτός από τα φτερά που έχει για να πετάει, τής πρέπει να έχει και την υπομονή ν’ακούει.Να τη χαρακτηρίζει η διάκριση του "φαίνεσθαι" από το "είναι".