Όπως η θάλασσα με το αύριο

ΕΡΓΟ ΤΟΥ MODIGLIANI Ζωγράφιζα με άνυδρα μάτια το σώμα σου Επάνω σε καμβά του Modigliani Στο βάθος της σκάλας χτένιζα τις ρυτίδες μου Μια σκιά αναζητώντας ή μία ερημιά Τις ορθωμένες ρώγες να δροσίσω που παράταξες Στης έξαψης τον τραγικό σε ακολούθησα χορό Ευθεία τραβώντας γραμμή στ’ απόκρυφα του ορίζοντα. Καθώς στο δέρμα σου καθρεφτίζονται επιδερμικά Τ’ ακροδάχτυλα της νιότης Ο χρόνος χαϊδεύει τις μισάνοιχτες πόρτες Αποφασίζοντας οριστικά τι θα μείνει και τι θα χαθεί.