Με πλοίο δίχως πόδια, ψυχή χωρίς κατάρτια

Ο Ευάγγελος Τσαβδάρης, παγιδευμένος σε χρόνια κινητικά προβλήματα, παρασύρει και παρασύρεται σε μια δεκαετή πορεία ποιητικής γραφής, σε οκτώ κεφάλαια που διαβαίνουν ο έρωτας ως ενστικτώδες βίωμα θανάτου, μεγάλες πολύστιχες ιστορίες, ποιήματα γραμμένα από υποθέσεις ταινιών. "Μία ερωτική ψυχή δίχως κατάρτια, μέσα σε πλοίο με τρεμάμενα πόδια, ύμνοι προς την παιδικότητα, με αποκορύφωμα τον ύμνο στο αγέννητο παιδί μου".