Απ' της ψυχής τ' απόσταγμα

Σ' ΑΓΑΠΩ Σ' αγαπώ. Ένα σ' αγαπώ τόσο μεγάλο που τα χείλη μου αρχίζουν να το προφέρουν το χάραμα και ώς το ηλιοβασίλεμα βρίσκονται ακόμη στη μέση της λέξης. Οι στίχοι της Λίτσας Μοσκιού δεν έχουν τη φανταχτερή λάμψη, απαλλαγμένοι από περιττά ποιητικά στολίδια, μας φέρνουν σε άμεση επαφή με την ψυχή της και τις προθέσεις της να μας μιλήσει χαμηλόφωνα αλλά δραστικά. Μια ουσιώδης εκδήλωση της ποίησής της είναι η αγάπη και ο έρωτας, τόσο ως θεματική επιλογή όσο και ως λυρική έκφραση. (απόσπασμα από τον Πρόλογο του ποιητή Λάσκαρη Ζαράρη) Διαβάζοντας ποίηση της Λίτσας Μοσκιού, απ' το πρώτο της κιόλας ποίημα λες, να μια ποιήτρια αυθεντική, με ένθεο χάρισμα που οι στίχοι της εισχωρούν στα κατάβαθα της ψυχής σου και σε κάνουν να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις, να ζεις τους ποιητικούς της παράδεισους, να κάνεις τις υπερβάσεις σου ή και φορές να γίνεσαι ανυποχώρητος όπου χρειάζεται. (Μία θεώρηση από τον μαθηματικό και ποιητή Θεόδωρο Σαντά)