Στασιωτικά [51-100]

Στασιωτικό Εξηκοστό "Αν η ζωή του καθενός δεν είναι του καθενός ζωή, προς τι επάνω ο ουρανός και κάτω η γη; Τουλάχιστον τα ζώα δεν προσποιούνται πως διαβάζουν την ιστορία των λαθών τους στη βουλιμία του ζώου. Κανένα στερέωμα δεν διεκδικεί την πείνα της πείνας.Το σκοτάδι είναι όντως σκοτάδι και η νύχτα κοιμάται πάντα τη νύχτα". Σαν παράπονο ακούστηκαν τα λόγια του. Ήταν κι εκείνα τα μάτια -Ω, τι μάτια: ένας κρυστάλλινος βυθός που φώτιζε σαν μεσημέρι αμμουδερό στα όνειρα δειλού αγοριού και δειλινό αναμμένο στα πόδια ανάμεσα γενναίου κοριτσιού.