Αλλόκοτες νιφάδες

Απόψε ξάπλωσαν νωρίς τα φώτα της πόλης. Κουράστηκαν τα βήματα των ανθρώπων. Πάλι σήμερα αναζήτησαν ψωμί, έρωτα, όνειρα, ματαιότητα. Πόσο ν' αντέξει το σώμα! Πόσα ν' ασπαστεί η διάνοια! Δυο τρεις έχουν παραμείνει στους δρόμους. Σκεπασμένοι με τα φτερά του έκπτωτου Άγγελου στα σοκάκια παίζουνε ζάρια τη δυστυχία, πίνουν σε κρασοπότηρα το σκοτάδι τους. Κάπως έτσι φεύγουν οι νύχτες, έρχονται άλλες. Ξηλώνεται η ζωή κάτω από τα ρούχα μας και ακόμη δεν έραψα μια μελανιά στο χαλί του θανάτου.