Ο κήπος και η άσφαλτος

ΧΟΡΕΥΩ Περπατώ αργά και σταθερά στη λευκή λικνιζόμενη ευθεία των ματιών μου Χορεύω πάνω στη φωνή κι ακροβατώ πάνω στις νότες της χαλαρά, απαλά, ακριβά σαν σκίρτημα φλογίτσας τρυφερού παιδιού στην κούνια Ζωγραφίζω πάνω σε μια ψευδαίσθηση τα όνειρά της και τα δωρίζω ολοζώντανα σε μια ζωή που σιγοψιθυρίζει πρωτάκουστα τραγούδια Βλέπω την πνοή της να φωτίζει και να διευθύνει με τα χρώματα και το ρυθμό τα βήματά μου αραχνοΰφαντο φωτεινό λυχνάρι στο σκοτάδι Η λεπτή αύρα της θροΐζει στην ψυχή μου σαν τρισεύγενο χαδάκι Διαβαίνω ένα ηλιόλουστο πρωινό πάνω στο ουράνιο τόξο τριγυρνάω με την ποδιά μου γεμάτη άνθη